Bir komedyenin, fizik kanunlarını tartışırken astrofizikçinin tüylerini diken diken etmesi pek sık rastlanan bir durum değildir. Ancak komedyen Chuck Nice, podcast StarTalk'ın son bölümünde bunu başardı. Programın sunucusu Neil deGrasse Tyson, simülasyon argümanını - bilgisayar simülasyonunda yaşayan sanal varlıklar olabileceğimiz fikrini - açıklamıştı. Eğer öyleyse, simülasyon büyük olasılıkla her zaman tüm gerçekliği simüle etmek yerine talep üzerine gerçeklik algıları yaratacaktır - bir sahnenin yalnızca bir oyuncu tarafından görülebilir kısımlarını oluşturmak için optimize edilmiş bir video oyunu gibi. Gösterinin yardımcı sunucusu Nice, "Belki de bu yüzden ışık hızından daha hızlı gidemeyiz, çünkü eğer yapabilirsek başka bir galaksiye gidebiliriz," dedi.

Üniversitesi'nden Nick Bostrom 2003'te simülasyon argümanı hakkında ufuk açıcı bir makale yazdığından beri, filozoflar, fizikçiler, teknoloji uzmanları ve evet, komedyenler gerçekliğimizin bir simülasyon olduğu fikriyle boğuşuyorlar. Bazıları, simüle edilmiş varlıklar olup olmadığımızı ayırt edebileceğimiz yolları belirlemeye çalıştı. Başkaları bizim sanal varlıklar olma şansımızı hesaplamaya çalıştı. Şimdi yeni bir analiz, temel gerçeklikte yaşama ihtimalimizin - yani simüle edilmemiş bir varoluşun - hemen hemen eşit olduğunu gösteriyor. Ancak çalışma aynı zamanda, eğer insanlar bilinçli varlıkları simüle etme yeteneğini geliştirecek olsaydı, şansın büyük ölçüde bizim lehimize, başka birinin bilgisayarında sanal kişiler olmanın da lehine olacağını gösteriyor. 

2003 yılında Bostrom, muazzam bir hesaplama gücüne sahip olan ve içinde bilinçli varlıklar bulunan yeni gerçeklikleri simüle etmek için bu gücün bir kısmına ihtiyaç duyan teknolojik olarak usta bir medeniyet hayal etti. Bu senaryo göz önüne alındığında, simülasyon argümanı aşağıdaki üçlemedeki en az bir önermenin doğru olması gerektiğini gösterdi: Birincisi, insanlar simülasyona meraklı aşamaya gelmeden hemen hemen her zaman yok olurlar. İkincisi, insanlar o aşamaya gelseler bile, kendi atalarının geçmişlerini taklit etmekle ilgilenmeleri olası değildir. Üçüncüsü, bir simülasyonda yaşama olasılığımız bire yakın.

Bostrom'dan önce The Matrix filmi, simüle edilmiş gerçeklik kavramını popülerleştirmek için üzerine düşeni yapmıştı. Ve bu fikir, Platon'un mağara alegorisinden Zhuang Zhou'nun kelebek rüyasına kadar Batı ve Doğu felsefi geleneklerinde derin köklere sahiptir. Daha yakın zamanlarda Elon Musk, gerçekliğimizin bir simülasyon olduğu kavramına daha fazla güç kattı: 2016'daki bir konferansta "Temel gerçeklikte olma ihtimalimiz milyarda bir" dedi. Columbia Üniversitesi'nden gökbilimci David Kipping, “Üçlemelerden birinin ve ikisinin yanlış olduğunu varsayıyorsanız, Musk haklıdır” diyor. Bunu nasıl tahmin edebilirsiniz?

Belki de temel gerçeklikte yaşıyoruz - Matrix, Musk ve tuhaf kuantum fiziğine rağmen.