Gece kafamızı yastığa koyduğumuzda hepimizin aklından bir kere de olsa " Eğer şurada şöyle yapsaydım acaba hayatımda ne değişirdi? " diye geçmiştir. Kendimize kızdığımız noktalar, berbat ettiğimiz anlar, söylemek isteyip söyleyemediklerimiz, verdiğimiz yanlış kararlar... Eğer geçmişe gidip bu anları düzeltme şansımız olsaydı eminim ki bir çoğumuz tereddüt etmeden geçmişe giderdik. 

  Bu şans Tim'in eline geçiyor ve elindeki bu güç ile ne yapıp ne yapmadığını izliyoruz. İlk başlarda geçmişe gitme fikri hoşunuza gidiyor ve neler değişecek görmek istiyorsunuz. Ancak yaşanılanları gördükçe bu durum biraz can sıkıcı bir hâl almaya başlıyor. Çünkü hayat artık genel anlamda sizin kontrolünüzde, yanlış yapma riskiniz böyle bir korkunuz yok.

  Buna rağmen Tim hâlâ çaresizce gerçek aşkı bulmak, onunla karşılaşmak için bekliyor. Onu bulduğu anda ise ona daha iyi gözükmek için, onu tekrar kaybetmemek için ilk tanışma anlarına bazen de ilişki içerisine yolculuk yapar. Mary'yi kazandığı zaman ise hayatına olabildiğince normal şekilde devam etmeye çalışır.

  Bu filmde en çok hoşuma giden anlardan bir tanesi Tim'in bir olay için farklı yollar denemesine rağmen aynı sonucu alacağını öğrendiğindeki o şaşkınlık. Diğeri ise çok stresli, hayattan keyif alamadığı bir günün sabahına tekrar gidip o stresler sanki hiç olmamış gibi her ânı tekrardan daha çok haz alarak yaşamasıydı.

  Hepimizin kötü günleri, değiştirmek istediği anları, hayal kırıklıkları olabilir. Eğer hepimizin hayatında bir "yenile" tuşu olsaydı bu yaşadıklarımızın ne anlamı kalırdı? Bizi biz yapan iyi ve kötü anılarımızın hiçbiri olmazdı. Her hatadan bir ders çıkarıp yüzümüzü geçmişe değil de geleceğe çevirmeliyiz belki de...