"Beklemek" bugün bu kavram üzerine düşünelim istiyorum. Yani eğer sizler de isterseniz. Önce kelime anlamına bir göz atalım. Bir iş oluncaya, biri gelinceye değin bir yerde kalmak, durmak. Böyle söyleyince ne kadar da basit geldi kulağa. Hayattan  her durumda bir şeyler istiyoruz ve olması için beklemeye başlıyoruz. Bu duruma o kadar alışmışız ki artık beklediğimizin farkında bile olmuyoruz.

   Bu kadar dilden dile dolaşan bu kavrama Özdemir Asaf'ın gözünden bakalım,ne dersiniz? Bir insanın duygularını ifade ederken şiir yolunu seçmesi her zaman ilgimi çekmiştir. Nasıl oluyor da şair hissini bu denli karşıya geçirebiliyor? Nasıl oluyor da aynı mısralarda ben kendi duygumu, sizler kendi duygunuzu hissedebiliyorsunuz hem de ucu bucağı olmaksızın.

Geleceğim, bekle dedi gitti..

Ben beklemedim, o da gelmedi.

Ölüm gibi bir şey oldu

Ama kimse ölmedi.

Özdemir ASAF

   Hepimiz aşinayız bu sözlere. Beklemek, bir insanı beklemek, doğru zamanın gelmesini beklemek, şansın kapıyı çalacağı o günü beklemek... Beklemeye bekleyelim de beklerken neler olacak, sonu nereye varacak? Beklediğimiz bize gelecek mi? Beklerken umduğumuz bulduğumuzla mutlu olabilecek mi? Kendimle beraber sizleri de sorulara sürükledim. Ben bulamadım cevaplarımı. Artık aramıyorum da. Geliyor ha geldi ha gelecek derken bir de baktım ki artık beklemiyormuşum.