M.Ö 1600 yıllarına kadar dayanan kahramanlık kültürü Yunanlılar için oldukça önemlidir. Kahramanlar gücün simgesi ve toprağın sahibi olarak görülür. Bu sahipliği hak görme durumu hem kent içinde hem de kentler arasında sıkça çatışmalara yol açmıştır. Kahramanlar tamamen mitik değildir ve tarihsel bir gerçekliğe dayanır.

  Söylencelerde abartılan bu gerçeklik aynı zamanda kahramanlara dinsel bir güç de getirmiştir. Fakat bu dinsel güç asla tanrılarla kıyaslanamaz. Kahramanlar her ne kadar efsanevi yaşasalar da yaşarlar ve ölürlerdi. Ancak kahramanlar öldüklerinde ise tıpkı yaşamları gibi normal insanlardan farklılardı. Normal ölülerin mezarları sadece ölünün ailesini ilgilendirirken kahramanların mezarları ve sunuları bir kenti ya da bir bölgeyi ilgilendirirdi. Kahramanlar kentin kurban takvimlerinde yer alır, ne kadar ve hangi cinste kurban kesileceği önceden belirlenirdi. Kahramanları onurlandırma ritüelleri cenaze ziyafeti, kurban sunma ve oyunlardan oluşurdu.

  Kahraman denildiğinde başkalarına yardım edebilmek için kendi çıkarlarını veya hayatlarını tehlikeye atan insanlar aklımıza gelir. Yani bizim için kişiliği değil yapılan eylemin önemi vardır. Eski Yunanlılar bu tanımın bir kısmını kabul etse de onlar için kahramanın kişiliği ve kimliği önemlidir. Kahramanlık için asalet en önemli unsurlardan biridir ve kahraman soylu bir aileden gelmelidir. Hatta çoğu zaman kahramanın ebeveynlerinden biri tanrıdır. Soy kavramının önemini bilen Yunanlı büyük aileler çoğu zaman kendi soylarını ünlü kahramanlara dayandırmışlardır. Kahramanın annesinin veya babasının tanrı olması çoğu zaman yetersizdir. Birden fazla tanrı tarafından sevilmesi ve tanrıların kahramana destek çıkması gereklidir.

  Kahramanlar her zaman üst düzey fiziksel özelliklere sahiptir. Olağanüstü fiziksel güçleri genellikle çocukluklarından itibaren belirgindir. Aynı zamanda bu güçlerini ataklık ve cesaret ile birleştirerek türlü maceralara atılırlar. Bu maceralarda zorluklarla karşılaşmalarına rağmen genellikle başarılı olurlar ve ün salarlar. Çoğu kez normal insanların başaramayacağı işler yapan Antik Yunan kahramanları insani zaaflarından kurtulamamışlardır. Kıskançlık, gurur, öfke ve bencillik gibi duyguları sıklıkla kahramanlarda görebiliriz. İyi kalpli olmak çoğu zaman kahramanların başlıca özelliklerinden değildir. Kazandıkları itibar onlar için oldukça önemlidir ve çoğu kez şöhretlerini diğer insanlardan ön plana koyarlar.

Kaynak: ŞİRVAN, Berna, "Arkaik Dönem Eski Yunan Dünyasında Kahramanlık Kültü", Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı, 2019.