Zor gerçeklere uyandım bugün. Kabuslardaydım, içinde çokça amalar olan, hatayı kendimde bildiğim kabuslardaydım. Alarm kurmuştum kalkamadım çünkü kalkmaya çok da sebebim yoktu. Düzenim olsun falan klasik entel düşünceler sarmıştı belli ki aklımı.

Geceleri internette dolaşmak, öyle yazılar okumak hoşuma giderdi genelde hep öyle zaman geçirirdim. Fakat şimdi ne gün içinde naptığımın ,ne de akşamın benim için bir farkı var. Çok dağıldım, anlatayım.

Daha önce bir rüyam daha olmuştu o rüyayı görmeyi çok istemiştim. Nedendir bilmem aslında insanlar hep bana güzel şeyler söylerler, daha iyilerini hak ettiğimden falan bahsediyorlar , nezakettendir heralde neyse. Görmek istediğim rüyayı gördüm uzunca bir süre. Fakat o rüya uzadıkça ızdırabım olmaya başladı, kendimden ödünler verdim. Kimseye bir şey demedim ama kendimle savaştım her gün, neredeyse her gece. Sonunu düşünmeden öylesine kabullendim ki rüyamı , öylesine ilahlaştırdım ki asla kendime söz hakkı tanımadım. Saygıda kusur etmezken ,saygısızlığa tahammülde sınır tanımadım. Rüyamda acılarımı birleştirdim, birleştirdim ve içime işledim.

İçime işlediğim acılara bir daha göğüs germemeye yemin ettim. Bu yemin bana çok ağır bir yük oldu ,ben güçlüce biriyim fakat bu yeminden fazlasını taşıyamadım. Aslında taşırdım da bir daha aynı acıyı istemedim. Kaçtım defalarca ve sonunda 1 kez olsun korkumu kovalamak istedim. Bu kez gece rüyamda ben konuşacaktım herşeye hazır beklerken bu kez gecelerdir rüya görmedim. Çok zorladım onu. Battıkça batıldı zorladıkça gitmedi zaten gidesi yokmuş en başından beri. 

Suç sende oğlum rüyayı niye rövanşa çağırdın ya da niye illa kazanacağım diye zorladın? Bazen olmaz. Sadece kabullenmek gerekir.

 

"Gerçeği tüm yüreğinizle siz bildikten sonra insanlara inandırmaya inancınız yok. Hiç bir şeyi kişisel algılamayın.

Bu anlaşmaya uyduğunuzda yüreğinizi tümüyle açarak dünyayı dolaşsanız bile kimse size zarar veremez. O zaman cehennemin ortasında bile içsel huzur ve mutluluğu hissedebilirsiniz" - Dört Anlaşma- Don Miguel Ruiz

 

Yüzüğü kartallarla götürmemelerinin sebebi: her sonucun bir hikayeye ihtiyacı olmasıydı. Hikayeleri yaşamaktan korkmamak lazımdı. Bahanelerin arkasına saklanılsaydı frodo ben hobbitim der evinde otururdu.

Sağlıkla Kalın