Öncelikle yazıyı okurken dinlenmesi gereken parçayı şuraya iliştiriyorum çünkü Chungking Express ile ayrı düşünülemeyecek bir eserdir kendisi.

Wong Kar-Wai, renk paletleriyle, görselliğiyle, müzikleriyle kendini diğer yönetmenlerden sıyırmış ve her filminde bambaşka tatlar vermeyi başarmış ustalardan bir tanesi. Duyguları izleyiciye geçirme şekli şahsen beni her sefer tekrar etkiler. Özellikle In the Mood for Love'ı ilk izlediğimde hem beni fena çarpmıştı hem de etkisi biraz da geç gelmişti. Bittiğinde filmin hissiyatını %100 alamadığımı ve zaman geçtikçe, filmi anımsadıkça daha çok etkisi altında kaldığımı hatırlıyorum.

Bugün asıl bahsedeceğim konu Chungking Express ve Fallen Angels. Bu iki film aslında Wong Kar-Wai'ın kafasında tek film (yani Chungking Express) olarak planlanmış fakat sonrasında Fallen Angels'ı ayrı bir film olarak çekmiş. Röportajlarında hep seyircinin bu iki filmi peşpeşe izlemesini önermiş hatta kendisi okuduğuma göre filmdeki karakterlerini tersine çevrilebilir olarak da görmüş. Gerçekten de filmleri dikkatli izlediğinizde hem genelinin hem de karakterlerinin arasındaki benzerlikler gözle görülüyor. Mekanlardan, ilişki tiplerinden tutun ananas detaylarına kadar. Filmlerde benim asıl dikkatimi çeken konu aslında herkesin ne kadar yalnız olduğu. Faye, He Zhiwu, sarı peruklu karakterimiz, 663 numaralı polis, partner olan katilimiz ve ajanı... Hepsinin birbiriyle olan ilişkileri yalnızlıklarını örtmeye odaklı, ait oldukları sabit yerler yok, mutlulukları anlık. Filmlerde genellikle karamsar bir hava mevcut, hava yağmurlu, gökyüzünü hiçbir sahnede göremiyoruz, mekanlar dar. Özellikle Fallen Angels'da kullanılan çekim açısı ve ilişkilerin işleniş şekli Chungking Express'e göre çok daha dramatik, melankolik ve kasvetlidir bana kalırsa. 

Fallen Angels (1995)

Wong Kar-Wai'ın bu filmleri neo-noir olarak kabul edilmiştir. Bu ne demek? Açık bir şekilde kara film etkilerini taşıyan ama bu filmlere göre günümüz unsurlarını da (görsel efektler, yeni kamera açıları, içerikler, yenilenmiş konular vs.) bulunduran filmlere neo-noir deniyor. Kara film (film noir) nedir diye soranlar içinse dönemin şartlarının etkisiyle karakterlerin karamsar, mekanların kasvetli, ıssız olduğu ve yeraltı kültürünü temsil eden film türü. Chungking Express ve Fallen Angels'a direkt kara film demek bence absürt olur bence. 

Geç olsa da filmlerin konusuna gelelim. Favori WKW filmim olan Chunking Express ile başlamak istiyorum. Birbirinden bağımsız iki polisin yaşadıkları ayrılık sonrası içine düştükleri benzer çıkmazları, çare arayışları ve ayrılığı atlatmaya çalışma şekillerini yer yer komik, yer yer acıklı, genellikle de romantik bir yerden anlatılıyor. Filmi özetlerken bu tanımı yazsam da benim için filmin esas karakteri, olmazsa olmazı Faye'dir. O da filmdeki diğer karakterler gibi yersiz, yurtsuz, ait olduğu bir yer yok, ona ait diyebileceğimiz bir şey de yok. Tarantino bu filmi festivalde ilk izlediğinde çok etkilenmiş hatta üzüntüden değil, bu kadar etkilendiği için ağlayacak noktaya geldiği bilgisini de vermiş olayım. Bu bir spoiler mı emin olamadım ama okuduğum ve çok hoşuma giden bir yorum vardı filmin sonuyla ilgili. Bir mutlu bir de mutsuz son var ama ne mutlu sonda mutlu ne de mutsuz sonda mutsuz hissediyorsunuz. Gerçekten çok iyi özetlenmiş, üzerine ne diyebilirim ki?

Bir diğeri ise Fallen Angels. Özetlemeye çalışırsak bir tarafta kiralık katil ile ona işini ayarlayan bir kadının arasındaki partnerliğin ilerleyerek işleri çıkmaza sokuşunu, diğer taraftan da hapisten yeni çıkmış, geceleri insanların dükkanlarını kafasına göre "devralan" bir adamın hayatını, ilk aşık olma deneyimini anlatıyor. Yönetmenin çoğu filmde kullandığı hızlı çekim, yavaş çekim, siyah beyaz sahneler, el kamerası tekniklerini bu filmde birleştirmiştir. Bunlara ek olarak genelde filmlerinde tek bir müziği merkeze alan Wong Kar-Wai, bu filmde çeşitli müzikler kullanmıştır. Bu filmdeki favorim ise He Zhiwu tabiki (Özellikle dondurma sahnesi beni her sefer çok güldürür.) Ayrıca Chungking'de üstünde durulan son tüketim tarihi 1 Mayıs 1995 olan ananas konserveleri konusuna gönderme olarak Takeshi'nin bu filmde oynadığı karakterin küçükken yediği bi ananas konservesinden zehirlenerek konuşma yetisini kaybetmesi de çok hoş bir detaydır.

Chungking Express (1994)

Toparlayacak olursam, Wong Kar-Wai sinemasına bir kere takılan insanın kurtulma şansı olduğunu düşünmüyorum. Beslendiği o sıkışık ve karışık Hong Kong havasıyla, imzası haline gelmiş renk paletiyle, duyguyu öyle lönk diye gözümüze sokmadan ince ince işleyerek anlatışıyla, müzikleriyle eşsiz bir usta. İzleyiniz, izlettiriniz. 

Okuduğunuz için teşekkürler. Umarım hoşunuza gitmiştir.