Kendimden korktuğum, kendimi kaybettiğim ve kendimi hiçe saydığım hatalarım oldu. Bir süre ne yapacağımı bilmiyordum. Bilinmezliğin içinde savrulan bir silüet gibiydim. Varlığımı ve yokluğumu hissedemediğim bir evre... Kaldığım ikilemi çözmeye çalıştıkça daha fazla düğümleniyordu. Aslında yapmam gereken hiçbir şey yoktu. Bilmem gereken bir şey vardı. Doğrularım kadar yanlışlarım da benimdi. Doğru ya da yanlış neydi ? Bunu kabullenmek attığım her yeni basamağın arkasından korkusuzca bakabilmek içindi. Hatalarım beni oluşturuyordu. Hatalarımın hepsi bendim.