Gitmek eğer içsel bir ayaklanma,bir iç yolculuğuysa,hayalleri, inanmışlıkları bırakıp,kırılanları ve dökülenleri siper etmekse, ben gidiyorum evet.

Kalmak yalnızca anılara ait ,insan insanın nihayetinde hiç kimsesi yada hiçbir şeyi...

Sen giderken bunları söylemişti içim içime.İçim içime sığmıyordu, gözlerimden yanaklarıma,oradan yol boyu biriken yağmur sularına karışıp taşıyordu kelimeler ve cümleler.Midem ağrımaya başlıyordu sonrasında çünkü söylenecekleri yutamadim,yutkundum.Oysa birlikte yürüyeceğimiz yollardı benim gitmekten anladığım.İnsan giderdi de böyle de içe oturan , kulakları sağır eden ayak sesleri olur muydu?Ben sende hep kördüm şimdi ise sağır oldum.Göremeyen ,duyamayan biriydim ve anlayamıyordum da şimdi.Neydi ki bu?Ne zaman gelip, nereye gitmiştin?Hem gelip hem gider miydi insan?Zile basıp, yarı ömrümün şakasını yapıp kaçmıştın sanki.Koşacak dermanım yoktu sevdiğim,en son takatimi hevesimle birlikte kursağımda yitirdim.El sallayamamıştım ardın sıra çünkü uğurlayanlar o eli hareket ettirirdi.Ben seni uğurlamıyordum ki.Sendin giden surette lakin içim benden kopup gidiyordu.Her şey birbirine karışmış,iç içe geçmişti.O girdapta ayırt edebildiğim tek şey kokundu.Bir tek o gitmiyordu.Bak şimdi midem ağrı nöbetini, bir sızı edasında burnumun direklerine teslim etti.Tüm o sevinç bayrakları yarıya indi burun direklerimde.İnceden bir soğuk hava esiyordu içerisinde ve dudağımın üstüne damla olarak akıyordu o sızı.

Hiç anlayamamıştın belkide ben anlamamış gibi yapmaktaki ustalığını hiç idrak edememiştim.Bu gidiş beni tokatlayıp duruyordu ,her sabah yüzüme su çarptığım aynada.Tüm o sonradan aklı başına gelenler ve gerçeği kesfedenler gibi suyla birlikte şamarı yiyordum suratıma adeta.Burnumun dibindeki o gerçeği nasıl da sevilmek sanıp en güzel yalanım gibi sahiplenmiştim.Ne vardı ki sanki? Zaten her şey sanılandan ibaretti.Aslini astarini kişinin kendisinden başka kim bilebilirdi?Astarı yüzünden pahalı derler ya diyeceğim ama çağımızın sevgileri için patron çıldırdı böyle bir indirim yada ucuzluk yok.Ve de böyle bir ayrılık yok.Çünkü biz ayrılmadık,sen terk ettin.Evet bu bir kıyımdı da aslına bakarsan.Şarkidaki gibi penceremin perdesini aralayan rüzgar orada bırakmadı işi,perdeyi araladı ve sen gözlerimin içine baka baka uçup gittin.