Anlatıcı olmayı hiçbir zaman sevmedim. 

Düz bir yazı yazmaktan da öteye gidemedim..

Tabi Duman dinlerken işler değişir..

Kanatlardan akın akın gelen bir söyleşiyle hesabı açalım..

Tek tiplikten uzaklaşarak, 2022'nin sayfasına notumu düşürmek isterim.

Evet..

Bugünkü konumuz Duman.

Hangi oje yakışmaz ki kız sana?

Seksi bir giriş yapalım.

O 16 17'li yaşlarımız hatırlarsın belki.. Ya da o yaşlardaysan bayıldığın sanatçıyı hatırlayarak okuyabilirsin.. 

Bana ilginç gelen bir olayla başlamak istiyorum.  

Mahalle arkadaşlarımla yine top oynuyoruz.  O 2000'ler başı çocukların deli gibi sokakları evi sanan serserilikleriyle.. Çok iyi hatırlıyorum, kırmızı bir tofaş son ses, "İçerim Ben Bu Akşam"çalıyordu. Şimdilerin rap ve indiesini düşünün. He o zamanlar da böyleydi işte. Popüler olan müzik türü: Salt Rock'tı. Tabi yine de arabesk,pop günümüzde de olduğu gibi yine popülerdi o zamanlar da. Gerçekten Duman, harman bir oluşumdu. Hala dinlenmesinin bir sebebi varsa, cesurca giriştikleri bu toprakların tadıydı.

Grubun her bir üyesi özel bir yetenekti. Ama bilenler bilir, her dönem 1,2 yıldan bahsediyorum, sürekli konserlerine gitmek için planlar yapıldığını bilirsin. Liseden tutun da, üniversite şenliklerine kadar, ve nicesine sanki Duman olmazsa efkarlanamayacağız endişesine kapılırdık. Efkardan kastım, basmakalıp bir esinti değil. 20'lere zıpladığımız, her bir kaosu vay ".." dünyanın sonu buymuş, hadi Duman açayım dinleyelim dediğimiz zamanlar. Ertesi gün hayat devam tabi.. Böyle bir ergenlik.. İlk gençlik yıllarında bizim dönemimize yetişen bir gruptur Duman. 

Benim en sevdiğim şarkısı Dibine kadar, en efkarlandığım şarkısı ise Halimiz Duman'dır.

Oje, yazının başında da belirttiğim gibi kıpırdatıcı bir ahenk.. Her şarkısı ayrı, ayrı, ayrı.. O yüzden Duman'ı övmekten çok, konserlerinde yuvarlanıp sanki sonsuza kadar yanımızda olacak insanlarla eğlendiğimiz zamanlar gelir aklıma.. 

Bu arada, bir iddiam var. 

Bu yazıyı paylaştığım tarihten itibaren, 30,40 sene sonra Duman: Kaan Tangöze'nin, Batuhan Mutlugil'in, Ari Borakas'ın Mona Lisa tablosu gibi Türk Rock tarihinde tablosu her zaman nefes alıyor olacak.