Onu tanımayan yoktur. Genel olarak mizahı hayatının merkezine almış, gerek duruşu,gerek kişiliği gerekse edebi hayatına bunu her zaman yansıtmayı başarmış bir yazarımız. Üstelik bunu yaparken de özel bir çaba gostermemistir. Tek bir şey yaptı: Hep KENDİSİ oldu.
Kişiliğinin temeli mizah anlayışı ve mütevazılığıydı. Her ikisine de her eserinde ve hayatının her yerinde tanık oluyoruz. Bunlardan bir tanesini soyadı hikayesinde görüyoruz. Nasıl mı?
1934 yılında çıkan Soyadı Kanunu ile herkese kendisi icin soyadı seçme hakkı verilmesiyle...
O dönem, herkes ya köklü ya da olmadıkları sıfatları isimlerinin yanına yakıştırıyor ve soyadı olarak seçiyordu.
Tembel bir insanın "Çalışkan" , fakir bir insanın "Zengin", cimri bir insanın "Eliaçık" soyadlarını seçmesini Aziz Nesin şöyle açıklamıştı:
"Herkes kendi soyadını kendisi seçtiği için insanların bütün gizli aşağılık duyguları ortaya çıktı.”
Peki ya Aziz Nesin? Neden Nesin?
Hikayesini sadece onun cümlesi ile açıklamak yeterli ve anlamlı olacaktır. Aziz Nesin'e "Sen nesin,hangi soyadı seçtin" dediklerinde şu cevabı vermiştir :
"Bana ortada böbürleneceğim bir soyadı kalmadığından, kendime ‘Nesin’ soyadını aldım. Herkes ‘Nesin’ diye çağırdıkça, ne olduğumu düşünüp kendime geleyim istedim…”
İşte onun mütevazılığı ve mizah anlayışının harmanlandığı hikayesi bu şekilde.
Bu hikayeyi ilk okuduğumda aklıma Plato'nun Devlet adlı eserinde geçen diyaloglardaki şu cümle aklıma gelmişti: "Tanrının verdiği gümüşün farkında olan, başkalarının vereceği altında gözü olmaz."
SAYGIYLA VE ÖZLEMLE ANIYORUZ.
Yorum Bırakın