Yarını düşünmeden kapatabilirim gözlerimi
Ve dünü sorgulamadan açabilirim gözlerimi yeni bir güne
Sahiden güzel miydi böyle yaşamak 
Bazen hangi günde olduğunu bilmemek 
Bazen bilip de umursamamak
Bir gün yeniden heyecanlanmanın umuduyla savrulmak
Ya da yarını daha heyecanlı hale getirecek bir şeyler aramak
Oturup geçmişin derinliklerine mi inmeli yoksa geleceğin sığlığında mı boğulmalı
Yeniden yağmurda ıslanacağın günü mü beklemeli
Yoksa her gün güneşin altında mı oturmalı
Bundan sonra daha mı anlamlı olacak adımlarımız
Öpmelerimiz, sarılmalarımız,konuşmalarımız,
gülmelerimiz
Dokunmalarımız
Yoksa bu da çocuklarımıza anlatmayı planladığımız anılar arasında kaybolup unutulacak mı
Ne günlerdi deyip geçecek miyiz
 Yoksa her günümüzü bu günlerden kalan anlamla mı dolduracağız

Öncesinde yaşadığım her şeyin anlamını bugün anlamışsam eğer
Yarının anlamını da bugünden düşünmeli miyim
Artık yarınlarımı daha anlamlı hale getirecek şekilde mi yaşamalı mıyım yoksa daha mı çok bugünde kalmalıyım
Daha önce ölümün hiç bu kadar gerçek ve yakında olduğunu göremediğimiz için mi bu telaşımız
Dışarıda kulaklarımızı tıkadığımız kuş sesleri 
Şimdi duymak zorunda kaldığımız için mi bu kadar anlamlı hale geldi
Yağmur altında yürürken dinlediğimiz şarkılar evde dinleyince mi anlamını kaybetti
Gerçekten
Yağmur muydu şarkıları anlamlı hale getiren
Düşündüklerimizi anlamlı kılan yürüyor olmak mıydı
Ne kötü şeymiş kulak tıkadığımız kuş seslerini evde kalınca sayabilecek kadar dikkat kesilmek
Kötü müydü ki
Hala çırpınıyoruz
Sakince evde kalıp içimize en çok döndüğümüz zaman bile çırpınmamıza engel olamıyor
Gelecek kaygısıyla çırpınmaya,içten içe kendimizi kemirmeye devam ediyoruz
En plansız için bile zordur ne zaman geleceği belli olmayan bir treni beklemek
Ne zaman geleceğini bilmediğim bir treni beklerken hemen yanındaki çayırda koşamaz mıyım tedirgin olmadan
Hiçbir şey düşünmeden yüzemez miyim sonununu göremediğim bir yolun kenarındaki gölde
Yapamayız değil mi 
Her an yoldan bir araba geçebilir
Bir tren gelebilir
İnsanı canlı tutan bu endişe mi
Yoksa onu acizleştiren bir korkaklık mı bu his
Kimileri treni beklemeye devam ediyor
Kimileri umursamadan çayırlarda koşuyor
İnsan durdukça daha çok çırpınma isteğiyle doluyor
Durdukça onun için yaratılmış dünyanın dönmesine deli oluyor
Durup baktıkça daha net görüyor önceki gerçekleri
Dururken endişeyle dolduruyor yarınkileri

Cennetin büyüsü müydü cehennem ateşinden bizi uzak tutan
İkisinin çatışması mı dünyayı anlamlı kılan
Belirsiz bir sonsuzluk için alıyorken bugün tüm nefeslerimizi
Çoktan belirlenmiş olan son nefeslerimizi bekliyoruz herkes gibi
Yarını düşünmeden kapatabilirim gözlerimi
Dünü sorgulamadan açabilirim gözlerimi yeni bir güne
Ve biliyor musunuz
Bu hayatı en güzel nefes aldığım anın büyüsünde yaşayabilirim