Ailelerimiz zanneder ki, sanki onlara fikirlerimizle bağlıyızdır. Fikirlerimiz ne kadar onlardan farklılaşırsa onlardan o kadar uzaklaşacağımızı sanıp belki bilinçsizce karşımıza geçip bizimle savaşmaya ve bizi kendilerinden uzaklaştıracağını sandıkları o fikirlerden var güçleriyle bizi uzaklaştırmaya çalışırlar. Altında masum nedenler yatar belki ama sonuçta ortada olan bir çatışma vardır ve fikir çatışması belki de fiziksel mücadeleden daha da yorucudur. Bizim neslimizin gençleri ve aileleri arasında çoğunlukla bu durumun olduğunu gözlemliyorum. Birçoğumuz ailelerimizden çok başka fikirlere sahibiz ve aslında onların tahmin edemeyeceği farklı hayatlar yaşıyoruz. Bizim için düşündüklerinden farkı fikirlerle yaşanan farklı hayatlar... Belki de ailemizin bizimle verdiği bu savaş kendi düşündüklerinin var olmayışıyla ilgili de olabilir bilmiyorum. Zihnin istediği şeyin olmayışını kabul edememesinin getirdiği çatışma ve oldurma arzusu. Hiç tanışılmamış farklılıkların bilinmezliğinin korkusu. Altında saf sevginin yattığından şüphem olmayan bu çatışmalar belki hayat boyu devam edecektir.Ya da bir noktada hepimizin farklılıkları kabullenilip hayat bizim için daha kolay bir hale gelecektir. Her şeyi ama her şeyi kurtaran şeyin açık ve doğru iletişim olduğuna inanıyorum. Hep de buna inanacağım. Aynı durumu yaşayan biriyseniz, eğer ailenize onlara fikirlerinizle bağlı olduğunuzu değil de tüm kalbinizle ve saf bir sevgiyle bağlı olduğunuzu her seferinde hatırlatırsanız belki de her şey daha da kolaylaşır kim bilir? Belki sadece sevgi her zaman her şeyi çözemez ama sevgiyle ifade edilen düşüncelerle, çözüm amaçlı kurulan cümlelerimiz bizi o çözüme yakınlaştırır belki de kısa yoldan ulaştırır. Kendinizi her zaman sevgiyle ve doğru bir şekilde ifade etmeye çalışın. <3
Yorum Bırakın