Çocukluğumuz be 90'lı tayfalar... 

"Manga"'yı ilk çıktıklarında sanırım televizyon haberlerinde "Bir Kadın Çizeceksin"'e çektikleri animasyon klibi ile tanımıştık. Garip gelmişti hepimize, o yüzden bu günlerde hala dinliyoruz değil mi? Yapılmamışı yaptıkları ya da en iyi şekilde yaptıkları için. Üff.. Ne iyiydi be.. Pinpon topu gibi odada bir o yana bir bu yana zıp zıptık.. Hatta hatırla Mp3 çalarlarımızda pil bitene kadar dinlerdik. Çocuklara, liselilere ve nice yaşlara hitap etti müzikleri. Sayısız kez dinledik, hüzünlendik ve zıpladık bence sürekli..

                                                                       

Şuraya bir anımı bırakayım ve Manga hatırlatması yazımı bitireyim.

Mahalledeydik yine, eve girmek bilmez 10'lu yaşlardı. Ben bu arada niye bu kadar bu yaşları özlüyorum bilmiyorum ama bağdaşım kurduğum için de olabilir. Her neyse.. Cips yemeyi hepimiz çok severdik ama benimki biraz abartıydı o gün. Zehirlendim ve hastaneye kaldırılmıştım. Klasik serum, zıbıdık zıbıdık damara inerken kusmacalar.. Neyseki Mp3 çalarım çalışıyordu. 1 hafta olmuştu keşfedeli Manga'yı. Durmadan dinliyordum. Manyak gibi dinliyordum. "Dursun Zaman" istiyordum bazen. 

                                                                       

Ve biraz ergenleştik.. Yaz aşklarımızla dinledik sabahlara kadar.. Maksimum 1,2 saat basit dertlenmeleri birer bira ile sarhoş olarak, gülerek geçirdik sonrasında.. 

Büyük grup "Manga"'ya teşekkürler, müzikleriyle küçülüp büyümeye devam! Sevgili okuyanlara da iyi müzik istirahatlari dilerim..