Sevmenin acizleştiği , insanların çirkinleştiği bir dünyada yaşam mücadelesi vermek.. Değerin yok olduğu , sohbetlerin boş olduğu bu zamanda konuşmak , dilediğince. Konuştuğunun duyulmadığı , duyanların kör olduğu bu zamanda paylaşmak, güzeli. Her şey bu kadar zorken yaşamak bir de üstüne üstlük. Yaşam uğruna öldürmek , ölmek , sevmek , incitmek yüreği. Beklemek .. Bekledikçe beklemek olası imkansız olanın peşinden. Koştururcasına bozmak düzenini dünyanın. Ne istediğini bilmeden hırpalamak zamanı. Zamanı yok etmek hırslar uğruna. Yaşamak adına savaşmak hayatla , kaderle , insanla. Sevmenin zorlaşmasıyla mesafeler girer arana. Mesafelerce boşluk doldurur yasını. Değersizleştikçe kendi değerini ararsın insanda. Bulamadıkça da kırılır hevesin yüreğinde. Kırıldıkça kırılır yüreğin. Sonu gelmeyen ağrıyışlarla. Bir yaş akar gözünden alıp götürür, yaşını. Zamanla da yaş da kalmaz yas da bitmez zaten. Sonra kulağına bir ses gelir böler yasını. Tutunursun en tutunmayacak olana. Nefes aldığını sanırsın daha bilmeden nefesi. Yaşadığını sanarsın en yaşanmayacak olanla. Biter gider sessizlikler ya da sen öyle sanarsın ışıklı yollarda. En iyisi sen senle kal, yaşa kendinle sadece. Uğraşma seslerle. Sessizliklerin yeter seninle büyümeye. Sessizlikler yaşatır seni geceye. Sessizliklerle bulursun , içinde... En özeliyle , en güzeliyle...