uç bir örnek olacak belki ama “bir kolunu kaybeden biri -en azından- ikisini kaybetmediği için sevinmesi gerektiğini” duymak istemez.  ya da “sevdiği insanlardan uzağa gitmesi gereken birinin duymak isteyeceği şey -en azından- yeni insanlarla tanışacaksın” değildir zannımca. 

burada yapılan “toksik olumlama”dır. elbette bardağın dolu tarafından bakabilmek de önemli ancak insanın en büyük arzularından biri öteki tarafından anlaşılmak iken karşı tarafın bu tür “empati” sandığı olumlamalar yapması kişinin anlaşılma ihtiyacına hizmet etmeyen bir yaklaşım olmakla beraber bu durum bireyin içerisinde olduğu doğal duygulanımın reddedilmesine, bastırılmasına yol açmaktadır.

“her şeye olumlu yanından bak”  şeklindeki söylemler etse etse olumsuz duygularımızı yapay bir şablon ile göz ardı etmeye hizmet ederler. oysa olumsuz duygularımızın da hayatta nelere önem verdiğimiz noktasında bize öğretebileceği birçok şey var. 

“bardağa dolu tarafından bak”, “EN AZINDAN ÖLMEDİN, HAYATTASIN” nasihatleri kişiye bakış açını değiştirirsen acın geçer yani “mutlu olamıyorsan bu senin suçun çünkü olumlu tarafından bakamıyorsun” mesajı vermektedir. bu imalar da ister istemez değersizlik, yetersizlik, başarısızlık ve tabi ki suçluluk duygularına yol açabilmektedir. 

🍀empati, bağ kurmayı içerir ve toksik olumlamayı kendi hayatında süreklilik haline getiren insanlar çevresindeki bireyleri anlama noktasında sandıklarının aksine empatiden uzak bir yaklaşım sergilemektedirler. ihtiyacımız olan şey hislerimizin karşı tarafta bir yankı uyandırması, böylece bağ kurabilmek daha kolay olabiliyor.

iyileşmeyi sağlayan şey de duygularımızın kabul gördüğünü bildiğimiz ilişkiler içinde olmaktır. 

.