Geçenlerde internette gezinirken çok sevdiğim bir ekşi sözlük paylaşımana yeniden denk geldim: "Ben hala her şeyi sana anlatacakmış gibi biriktiyorum". Kendimden o kadar çok şey buldum ki bu sözde anlatamam. Ben hala canım acıdığında sana koşacakmış gibi yaşıyorum üzüntümü, hala sevincimi ilk seninle paylaşacakmış gibi ya da duyduğum bir söylentiyi sana anlatacakmış gibi. Sosyal medyada gördüğüm ve eğer ki birlikte olsaydık ona atardım dediğim her şeyi biriktiriyorum hala atacakmış gibi. Dinlediğim müziklerde bana seni hatırlatan bir şey olursa bir gün birlikte dinleriz diye oluşturuyorum listemi. Onunla tadı bambaşka olur diye kaydediyorum gittiğim o güzel yerleri. Aslında ben seninle yaşıyorum son 2 senemi ama sen bilmeden. Yokluğunun ağırlığı altında eziliyorum çoğu zaman. Sanırım hayatımda var olabilmen için benim de senin hayatında var olabilmem gerekiyor ki zaten sorun da burada. Ben senin hayatında yokum. Sen istediğin zaman gelip bir merhaba diyorsun sonra yoluna devam ediyorsun, bense bu her merhabadan sonra günlerce arkadan bakıp ağlıyorum. Sen yeni maceralara atılırken ben acaba bir daha ne zaman gelecek, geldiğinde beni iyi bulsun diye üstün bir çaba gösteriyorum. Kalbimin bütün odalarını temizliyorum, geldiğinde istediğin odada kal diye, sevdiğin bütün yemekleri yapıyorum kendini evinde hisset diye, bahçedeki bütün çiçekleri ve ağaçları suluyorum verdiğimiz emekleri gör diye. Minik kuşum ben hep senin evine geleceğin günü bekliyorum. Sense bir kaktüs gibi seni ne zaman sevmeye çalışsam canımı yakıyorsun. Bütün o dikenlerine rağmen ben seni sen olduğun için, her halinle ve bütün benliğinle seviyorum. Bana çocuksu gözlerse "sev beniiğ" dediğin zaman seviyorum seni, karnını okşamamı istediğin zaman seviyorum, odaklandığında yüzünün aldığı o ciddiyeti görünce seviyorum ve seni daha pek çok anda seviyorum. Bu sevginin bana zarar verdiğini günden güne görüyorum ve bazen hiç tanışmamış olmayı diliyorum çünkü o zaman bu kadar acı içinde olmazdım. Bunca güzel şeyin ardından böyle sözler sarf etmem garip gelse de beni buraya sen getirdin sevgilim. Boynunda sarılarak hıçkırıklarla ağlamak istiyorum, birazı özlemden, birazı kırgınlıklardan ama daha çok sana kavuşmanın mutluluğundan.