kalabalık hissediyorum
artık dinlenilmediğim her yerden uzaklaşıyorum
ağır gelen her şeyi uykuyla örtüyorum
uykusuzluğumu sabaha karşı bahane ediyorum
güneşten şikayet ediyorum
karanlıklara sığınıyorum
güneşe ihtiyacım var
ölüyorum
yaşıyorum
kimseyi istemiyorum
herkesi istiyorum
yalnızlık hissinden yalnız kalmaya geçtim sertçe
saat dörde gelince duruyordu saat
göğsüme tam üç dikiş
beynime kanser hücresi
her şeyi usulüne göre yapıyorum
her şeyi ellerimle parçalıyorum
iyi biriydim ben
herkesin kötüsü oldum
artık noktalara bile saygı duymuyorum
ama hâlâ çok seviyorum
herkesi kaybettim
en başta kendimi
her cümlenin üstünü çizdim
geceleri kurşun kalemiyle silikçe altını
kim olduğumu buldum
kim olduğumu unuttum sonra
her yer kalabalık geliyor artık
acılarımdan büyüyen tümör çıktı göğsümden
bir başıma kaldım soğuk odalarda
artık ellerim ısınmıyor
soğuklar kesiyor dudaklarımı
kış dizlerimde
yaralarıma merhem olmuyor papatyalar
yaz gelip geçti
baharı bile kalmadı koynumda
Yorum Bırakın