Böyle bir konuyu yazmak için illa evde yalnız mı kalmak lazımdı? Sanmıyorum… Yalnızlık kavramından ne anlarsınız? Bence herkesin yalnızlık anlayışı farklıdır. Bir mekânda yalnız olmak diyen vardır, kalabalığın içinde yalnız olmayı anlayan vardır, kalben yalnız olmayı anlayan vardır ya da yalnızlık Allah’a mahsustur diyerek tüm somut kavramlardan uzak olmayı anlayan vardır… Aslına bakarsanız bence bunların hiçbiri tam karşılamıyor yalnız olma konusunu. Yalnız olmak, kişinin kuralları kendinin koyabildiği, özgürlüklerin kişinin kendisi tarafından belirlendiği, iletişimini de, insan içine karışma durumunu da kendi istediği zamanlarla tayin edildiği bir kavram olmalı bence. Yani aslında bildiğiniz veya alıştığınız “Yalnızlık” tan çok farklı bence. Yok mu yani onlarca insanın, yoğun kalabalıkların içinde sözüm ona yalnız görünmeyip aslında yapayalnız olanlar? Yok mu beraberlikler içinde, arkadaşlıklar içinde kendini yalnız hissedenler? Topluluktan uzakta olduğunda kendini daha iyi hissedenler? Onlar mı yalnız yoksa benim açıkladığım kavram içinde olanlar mı yalnız? Bildiğiniz veya alıştığınız kavrama göre onlar yalnız… Yalnızlık Allah’a mahsustur ifadesi de çok havadakalmış bir kavramdır bence. Allah’ın yalnızlığı tüm fani, somut varlıkların üstünde ve uzağında olmasından dolayı ortaya çıkan bir durumdur, insanoğlu tarafından dile getirilip, kabul edilmiş bir durumdur. Ve tabi ki insanoğlunun böyle bir durumla başa çıkması mümkün değildir, çünkü yaradılışına aykırıdır. Çünkü ilk insan bile eşli yaratılmıştır. Bu tanımlamanın ardına sığınarak sözüm ona sadece hayatında birileri olsun diye insanın kendini suni kalabalıklara, ilişkilere sürüklemesi ne kadar sağlıklı birliktelikler, ilişkiler ortaya çıkarabilir bu da başka bir sorun. Hasılı sistemi iyi analiz ettiğinizde “Yalnızlık” gayet mantıklı ve huzurlu bir “hal” dir aslında. Yalnızlık kelimesini her tekrar ettiğimde, aslında alışılagelmiş anlamının çok uzağında bir durumdan bahsettiğimi ve bu yazdıklarımla da bunu ifade etmeye çalıştığımı, siz okuyucularıma başka bir pencere açmaya çalıştığımı ortaya koyuyorum aslında. Ya da koymaya çalışıyorum demeliyim belki… Bahsettiğim ne medeni durumdur, ne topluluklar içinde bulunma halidir ne de iletişimden soyutlanmış bir ilişki halidir. Bahsettiğim fiziksel olarak, zamanını ve miktarını sizin tayin edebildiğiniz “Yalnız” olabilme özgürlüğüdür… Bu, başarabilen, sistemi çözen birisi için oldukça keyifli ve vazgeçilmez bir durumdur… Dolayısıyla yaşasın, bile isteye seçilmiş, kıvamı ayarlanabilen en güzel yalnızlıklar…