gece alır, yaslar beni koynuna

meltemler dönüşür fırtınaya

ben kucağındayım zifiri karanlığın.

ateşi ilk kim yakacak,

kim doğuracak çocuğu,

nereye gider bu yol,

kimdi babamız bizim…

karların sessizce indiği yerden geliyorum

özlüyorum çakan şimşekleri

gece alır beni ve okşar saçlarımı.

sarılır şems gelip de mehtabı benden alana kadar.

bu şehir sessiz sakin bir kalabalık

bu şehir alır beni benden.

bu şehir yorgun, bu şehir aç,

tükettiler tüm duyguları.

soğuk gelmemiş kış için

üşümeden ısıtıyoruz evleri.

zemheri vurmamış güneşin girdiği diyarlarda

herkesin elleri üşümüş.

bir şimşektir ruhum,

sesim bir yağmur damlası.

gecelere tamahkârım, yalnız benim olsun isterim.

her kaldırım kırık burada, yaşayayım arasında.

Herkes yalnız, herkes üşümüş, herkes aç.

kime sarılmalı, kimi sevmeli, kimi dinlemeli…

yıldızlar koşar yalnızlığıma

kimsesiz gündüzden ay sarılır gecem

dinler beni dalgalı deniz karışmışken kara çarşafa

yitirdim her şeyi, en başta kendimi

şimdi hangi merhem geçirecek yara izlerimi.