Kuzenim Hilmi Bilge’nin isteği üzerine seçmiştim bu konuyu. Düşündüğümde zaten yazmam gerekirdi, tespit etmem lazımdı, “Önyargı” dediğimiz kavram hakkında kelimelerimi, sıralamam lazımdı… Ön… İlk demek, başta duran demek değil mi? Ve yargı… Akıl yürütme sonucunda varılan sonuç. Aslında herhangi birimizin kendi aklı ile başkası hakkında yargılama yapma hakkı var mıdır bu bile meçhul ya… Evet, ana fikir önyargı… Hayatının birçok evresinde bu kavramın en büyük mağdurlarından biri olarak belirtmeliyim ki çok fazla insan harcıyoruz bu olgu ile… Harcanıyoruz da… Peşin fikirler, muhakemesiz hükümlerdir…” diyorVoltaire… Önyargı, içinde yargı kelimesi geçmesine rağmen yargısız infazdır çoğu zaman. İnsanların kimi zaman kıyafeti, kimi zaman ise ses tonu bile önyargı oluşturur. Köprüleri baştan yıkmaktır aslında… Ve bunları konuşurken idrak etmemize, nutuklar vermemize rağmen meclislerde,asla uygulamıyor olmamız daha da ilginçtir… Kalın perdelerimiz var, kurşun geçirmeyen… Kurtulabilir miyiz? Sanmıyorum… Zaman zaman hayatımıza dâhil olacak büyük şansları, önemli kişileri engelliyor olmasına rağmen. Kitabın ilk sayfasından beri bana, yani yazara karşı bile önyargılarınız vardır eminim. Yıksak artık duvarlarımızı, kulak versek her bir tını’ya, farkında olsak gökyüzünün bin bir renginin? Ne kaybederiz ki? Fikir sahibi olalım elbette, karar da verelim ilişkilerimizi belirleyecek iletişim sınırlarına. Ama Hüküm? Hüküm Allah’ındır… İnsanoğluyuz, farkında olalım… “Birönyargıyı söküp atmak, atomu parçalamaktan daha zordur.” dese de Einstein önden gelmesin yargılarımız, illa yargılayacaksak bile birbirimizi. Sona bırakın… Zarar veriyorsunuz, zarar görüyorsunuz…