Ben bugün büyüyorum. Heybeme doldurduğum onca şeyin arasından gururu çıkarıyorum. Belime yüklediği ağrılardan kurtulmaya niyetleniyorum artık.

Ben bugün büyüyorum. Hırçın yabani bir at gibi oradan oraya savrulmaktan vazgeçiyorum. Benimle ilerlemek isteyenlere sığ bir gözle bakmak yerine ellerinden tutuyorum.

Ben bugün büyüyorum. Önüme çıkan koskocaman bir kayaya yaslanıp ağlamaktansa ona tırmanmayı seçiyorum. Hayallerime giden yolda kaybolmuşken, çıkıp bir de yukarıdan bakmak istiyorum. Belki o zaman görürüm ne kadar uzaklaştığımı.

Ben bugün büyüyorum. İlerlediğim çamurlu patikada direnmektense etrafından dolaşmayı tercih ediyorum. Belki bir ihtimal daha vardır, bazen boyun eğmek korkaklık değildir. 

Ben bugün büyüyorum. Hayatın bana getirdiklerine karşı koymuyorum. Onları da kabulleniyor, onları da seviyorum. Hayatın beni kabullenmediği gibi...

Hayat beni hiç kabullenemedi. Onlardan farklı açan bir çiçeği toprağında istemedi. Ben bugün büyüyorum ve artık hayata öfke duymuyorum. Affetmeyi öğreniyorum. Bugüne dek beni dibe çeken herkesi, en çok da kendimi... 

Ben bugün büyüyorum. Toyluğum boyunca, beni ayakta tuttuğunu zannettiğim o duyguları çıkarıyorum heybemden. Beni ayakta tutmaya değil yere düşürmeye çalıştıklarını fark ediyorum. 

Ben bugün büyümeyi seçiyorum.