Hayatın bu iniş çıkışlarına hep alıştığımı düşünürüm. Bu yaşamak dediğimiz böyle bir şey değil midir çünkü? Her hayal kırıklığından, her düşüşten sonra kendi dizlerimize üfleyip tekrar kaldığımız yerden devam ederiz çünkü etmemiz gerekir. Bazen yolda dinlenebileceğimiz bir yer bulduk umuduyla bazı insanlara sığınırız, omuzumuzda daha ağır yüklerle yola devam edeceğimizi bilmeden..

Kimsenin omuzunda yük, kalbinde sızı olmadan bitirmeyi dilediğim bir hayat tek istediğim. Gittiğim yerlerde çiçekler açtırma niyetiyle çıktığım bir yoldayım çünkü. Yolun taşı, çıkmaz sokakları, derin çukurları var, halledemeyeceğimi düşündüğüm zamanlar çok daha fazla evet ama halledemez miyim gerçekten?

Ya da neden gittiğim yer yerde çiçek açtırmak zorunda hissediyorum kendimi? Hep iyi olup etrafımdakilere iyi mi gelmeliyim? Benim çiçeklerim hiç solmamalı mı gerçekten? Sevgili kızım, kendine ne zaman ne ara böyle bir görev edindin, neden edindin?

Her zaman birinin hayatında yer edinebilmek için kendini değiştirmen gerektiğini, daha iyi biri olman gerektiğini düşündün. Aslında öğrenmen gereken seni seveceklerin sen olduğu için sevmesi gerektiğiydi. Kiminle yanlış bir şey yaşasan hep kendini suçladın. Güzel mi değildin ya da yeterince iyi? İyiydin, yapman gereken her şeyi yapmıştın. Kendine eziyet etmekten vazgeç artık.

Olmayan şeyleri kabullenmeli, kendine yük yapmamalısın. Bu hayat bazen de böyle değil midir? Olmazsa daha iyisi gelmez mi karşına ya da gelmesi mi gerekir? Bırak biraz dağınık kalsın. Kabullenmek neden bu kadar zor senin için? Neden hep kendini suçluyorsun, hep olmayan şeyleri sırtına yükleyip devam ediyorsun hayatına?

Kendini suçlamak her zaman kolaydı senin için. Çok sevdiklerine konduramadın yanlışlarını. Âşık olduğuna da senelik dostlarına da… Konduramadın çünkü kusursuzlardı gözünde. Yanlışların hepsini sen yapardın, seni böylesine tanıyan –tanıdıklarını sandığın- insanlar sana nasıl yapardı böyle şeyler?

Yaptılar canım, farkına var artık. Farkına var ki kendini rahat bırak biraz. Biraz insaflı ol, sev biraz kendini. Düştüğünde kalkacağını biliyorsun her zaman kalktın. Düştüğün için kendine kızmaktansa kalkabildiğin için öp kendi omuzlarından. Başardığın, başaramadığın şeylerle kendini sevmeyi öğren. Kendini sev artık ne olur.

Elmayı seviyorsun diye bahçene ekmedin mi, ama hep unuttun her çiçek her toprakta yetişmez. Toprağına uygun olmayan çiçekleri büyümedikleri için suçlayamaz ya da başka bahçelerde çiçek açıyorlar diye onlara küsemezsin. Bu senin suçun değil, bu kimsenin suçu değil.