Füruğ Ferruhzad’ı İranda yetişmiş 20. yüzyılın en önemli kadın şair, yazar, oyuncu ve yönetmeni olarak tanıtabilirim size. Fakat bu yazıda bahsetmek istediğim kendisinin rejime karşı durarak bir direnişin simgesi olması.

Dönemin getirdiklerine göre kendisinin şiirleri hep çok şiddetli tartışmalara sebebiyet vermiştir.

  Yanlızlık ve aşkı hep çok iyi yansıttığını düşündüğüm için eserlerine ve hayatına hep ilgi duyduğum biri olmuştur benim için. Bir nevi rol model de diyebiliriz. Yaşadığı coğrafya ve getirdiklerine rağmen kadın sorunlarını ve toplumun kadınlara dayattıklarını ele almaktan hiç çekinmeyen Füruğ, sadece kadınları değil toplumsal sorunları da işlemekten geri kalmadı. Bunu "The House Is Black" (Kara Ev) belgeselinde de görüyoruz. 

  Belgeseli izlediğimde görüntülerin beni fazlaca etkilediğini hatırlıyorum. İran’da yaşanan cüzzam hastalarını ve yaşadıklarını kendi edebi kişiliğiyle harmanlamış. Hal böyle olduğunda etkilenmemek pek elde değil takdir edersiniz ki.

  Belki çok fazla yazı okuduk kendisiyle ilgili fakat hayatıma etki etmiş, yazdıklarını okurken kendimi bulduğum kadın yazar, şair ve aktivistlerle ilgili bir içerik oluşturmak benim görevim. Yani hep öyle hissettim.

  Buraya direnişin, acının, yalnızlığın yani Füruğ’un eserlerinden bırakacağım. İyi ki geçmiş bu dünyadan.

"ah..

budur benim payıma düşen,

budur benim payıma düşen,

benim payıma düşen,

bir perde asılmasının benden aldığı gökyüzüdür,

benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir

ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette,

benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü gezintidir.

ve ‘ellerini

seviyorum’ diyen

sesin hüznünde ölmektir.."

                                         (Yeniden Doğuş)

"..boş bir anda düşlüyorum 
bu sessiz hapishaneden uçmayı 
gülerek gardiyan adamın gözüne 
yanında yaşama yeniden başlamayı

düşlüyorum ancak bilirim asla 
bu kafesten kurtulmaya gücüm kalmamış 
gardiyan adam istese bile 
kanatlanıp uçmaya soluğum kalmamış."

                                             (Tutsak)

"o uzak evden hayatın neşesinin kaçmış olduğunu
biliyorum şimdi
bir çocuğun annesinden ayrılık matemine ağlamakta
olduğunu
biliyorum şimdi
ancak ben yorgun ve perişan
arzu dolu yolu bırakıyorum
yarim şiir, arkadaşım şiir
onun huzurlu eline ulaşıncaya değin gideceğim."

                                      (Yarim Şiir,Arkadaşım Şiir)