Gözlerinde yitirilmiş bir aşkın gizli burukluğunu gördüm bugün
Bilmem ki başkası da görür mü gözlerinin ardındakini
Benim bildiğim gerçekleri onlara da gösterir misin yoksa ben miyim bu gizlerin tek sahibi
Ne garip sana senin dışından bakmak
Ruhum senle birken bir başkaydı seni yaşamak
Şimdiyse tek yaptığım seni sensiz yaşamak
Seni sensiz yaşayıp bu aşkın dibini kazımak
Ne kaldıysa içimde üstümden atmak
Ne garip sana bir yabancı gibi bakmak
Yarın bir gün denk gelsem gözlerine
Tanır mıyım dersin seni
Yoksa başka biri mi durur karşımda
Sanırsam
Ben yine aşık olduğum gözlere aşık gözlerle bakacağım
Hep küçük bir çocuk göreceğim karşımda
Bana bakan gözler masum bir bebeğin gözleri olacak
Ben unutacağım her şeyi yine
Tüm o acımasızca yapılmış hataları
Bilerek kırılmış kalbimin acısını
Yalnız bırakılışımın öfkesini
Ben zaten her şeyi unuturum bir an
O an karşımda duran, hayatının öfkesini benden çıkarmış bir aşık değil
Ne yaptığından haberi olmayan elleri kirli bir çocuk olur
O an ben öfkemi unutur hüznümle karşılaşırım
Zaten sen de her şeyi çabuk unuturdun değil mi
Her şeyi bir an unuturum
O an yeniden aşık olurum sana
Sonra
Zaman affetmez bizi
Bir anlık unutuşum yetmez seni affetmeye
Gürültülü öfkem kırgınlığımla karşılaşınca sessiz bir hüzne dönüşür
Gözlerinde yalnız bizim bildiğimiz bir aşkın geride bıraktığı kalıntıları gördüm biliyor musun
Bir kavga sonrasındaki sessizliği, en merhametli sevgiyi, en acımasız öfkeyi gördüm
Gözlerinden uzanan eller başka zamanlara götürmek istedi beni
Ama karanlıktı bilirdim bu yüzden gidemedim
Ben karanlıktan korkarım bilirsin
Defalarca bile bile kaldığım karanlıklarda kalamam artık
Bunu bilmek zihnimin daha karanlık odalarında bir başıma bırakır beni
Karanlıktan kaçtığımı sanarken daha kör bir yerde bulurum kendimi
Senden kaçtığımı sanarken sende bulurum kalbimi
Gözlerimi açamam artık
Karanlıkta gözlerimi açamam ben
Artık gözlerine bakamam
Artık o elleri kirlenmiş çocuğu göremem
Görsem de tutamam kirli ellerinden
Öylece bakarız
İnsan kendi ruhundan bakar başka gözlere
Artık iki yabancı gibi bakarız birbirimize
Sen başka
Ben başka
Bakarız başka başka gözlere
Ne başkası görür gözlerindeki karanlığı
Ne bir başkası bilir benim bildiğim gizleri
Hiç konuşmadan vedalaşırız
Gözlerimiz vedalaşır
Kirli ellerini tutmadan sarılırım çocuğa
Sonra gideriz
Sessizce
Kendi karanlıklarımıza karışırız
Hayat unutturur bize birbirimizi
Ölüm hayatımızı unutturur
Belki ölümün karanlığında birbirini tanıdığından habersiz iki yabancı olarak buluşur gözlerimiz
Yorum Bırakın