Akıl süzgecinden geçirip Yaşama/yaşamımıza katmadığımız her deneyim olduğumuz yerde zihnimizde karmaşıklık büyütmeye bırakır. O nasıl olacak bu nasıl olacak, ah şu olsa bu olurdu, tüh keşke şöyle yapsaydımlar…. Bence hepimiz biliyoruz ki bazen sadece korkuyoruz o kadar. Çünkü bize en azından bazılarımıza sindirilmek öğretildi, kimsenin önüne geçmemek öğretildi, büyümemek öğretildi, konfor alanı iyidir, sorgulamamak iyidir öğretildi.  

     Bir an sadece bir an odanın içinde dönüp durmadığınızı ve sürekli düşünmediğinizi, sadece odadan çıktığınızı hayal edin. Ben çok rahatlardım, zaten o adımı atmak için yazıyorum. Belki bugün değil belki yarın değil ama olacak ben hazır olduğumda o adımı atacağım ve sonsuzluk havuzuna katılacağım. Bunu yapmaya büyüdüğümü hissediyorum dile geldiğine göre…. Deneyimler kazanmak genişlememize yardımcı olur hele ki bir de iyi kötü diye yorumlamadan anacım bu benim başıma niye geldi yerine ben neyi seçtim diyebilsek of beee hayat varmışsın deriz sanki. Acı çekmek, mutlu olmak, bir şeylerin gelmesi ve bir şeylerin gitmesi çok olağan. Peki biz ne kadarına hazırız. O adım için gereken ne ? Deneyimlerimi büyütmek için neler mümkün ? 

    Değişim içerde başlar, minik minik... Belki önce yeme, giyim, alışkanlık  deneyimlerinin minik kısımlarını büyütürsün. Sonra hiç aklına gelmeyenleri. Umarım benimlesinizdir çünkü bazen çok yorucu olabiliyor. Xoxo