Boğulduğunu bildiği denize aşık bir kadınım
Yaralarımı sararım,
Daha derin yaralarla.
Sevdiğini öldürmez sanardım insan,
Yanılmışım.
Gerçeğinle nefes alırken,
Ciğerime dolup beni boğduğunda anladım. 

Olmuyor çok istesemde,
Bir zemheri vaktidir şimdi bu denizde.
Sevişmelerimizi düşünürüm bu zamanlar,
İlk kavuşmamızı,
Dudaklarından içime akan nefesini
Bazen öylece bakışmamızı,
Ve İstanbulu.
Bu içimdeki sızı,
Artık hastalıklı.

Böyledir bu bazen,
Yüzme bilmesen de dalmak istersin.
Yaşamaktan tatlı gelir yaşadığını hissetmek,
Ölüm gelmez aklına,
Yarına kalır ölümler,
Zaman durur,
Seni yaşatan belkide
Ölümü yüzüne vurur.

Boğulduğunu bildiği denize aşık bir kadınım.
Önce hasretinle boğuldum
Sonra yokluğunla savruldum.
Kireç kadar beyaz,
Buz kadar soğuk tenim,
Ben yine de seni beklerim.
Şu koca dünyada,
Yalnız senin denizinde ölmek isterim.