Çok gürültü var.
Mazur görün,
İçim biraz kalabalık uzun zamandır,
İğne atsam yere düşmüyor,
Zavallı ben,
Kovulurum ki nereye gitsem.

Yanımdan geçerken şu kalabalıklar
Biraz etimden almışlar
Biraz sütümden.
Benden geriye kalanla yaşamak düşer bana
Ya da lâğvetmek yaşamı,
Bomboş bir durakta beklemek belki,
Sonrasız yaşımı.

Ölmenin çok şey ifade ettiği zamanlar,
Ama ölemediğin o zamanlar,
Fesimle ben saat beşken.
Her kelimem bir çıkmaz sokak daha ederken,
Çıkmazına sığındığım her köşenin
Küflü betonu eksik olmaz hiçkimse olan birinden.

Yine küflerin içinden
Zavallı ben, ölümü düşünürken.
Korkuyorum bir an gelir düşünmezsem,
Sen bana zambak getir,
Unutma bir de sefayı getir.

Beni ben yapan bu kadavradır.
Zuhur ediyor artık bu çürük kokusu 
Yok, endişe yok.
Bana benden gelir
Ne gelirse benden şayet,
Olan biteni ben yapan bu kadavradır

Bilmem öyle hangi güneş aydınlatır 
Hangi karanlık yırtılır
Kim el uzatır da kaldırır yerden? 
Uzatsa da tutacak bir elim,
Bir de ben kalmamışken
Hadi,
Sen bana zambak getir,
Unutma bir de sefayı getir.