Uzun yıllar önce güneşin, ayın, yağmurun eşit parlayıp yağdıkları zamanlarda Doğa Tanrıçası Demeter bütün canlılarla ilgilenirdi. Hasatın,tahılın,bereketin annesi olarak bilinirdi. Demeter'in çok sevdiği, çiçekler kadar güzel bir kızı vardı ve adı Persephone'du. Günler geçip giderken bir gün yeraltı tanrısı ve ölülerin hükümdarı olan Hades , Persephone'u görür görmez ona aşık oldu. Bir gün Persephone çayırlarda dolaşırken Hades gürültülü bir şekilde yeri ikiye bölerek yarıktan çıkıp güzeller güzeli kızı kaçırdı. Bunu duyan Demeter sinirden ve üzüntüden ne yapacağını şaşırmıştı. Aylarca kızının izini sürdü. O kadar üzgünüdü ki hiçbir şeyle ilgilenemez olmuştu. Çiçekler ölmüş, ağaçlar, meyveler, ekinler kurumuş ; ormanlar ölmeye başlamıştı. Ama Demeter öyle kötü haldeydi ki dünyanın durumunu bile fark etmiyordu.

Tanrıların tanrısı Zeus en sonunda duruma müdahele etti ve Demeter'i sarayına çağırdı. Zeus Persephone' u kimin kaçırdığını biliyordu fakat Demeter' in kimse için kızından vazgeçmeyeceğini bildiği için ona söylememişti. Bunu öğrenen Demeter çok sinirlendi, kızının ölüler diyarında Hades ile olduğunu öğrenince daha da sinirlenip endişelendi. Zeus sakin olmasını Hades'in kızına çok aşık olduğunu, onu yeraltının kraliçesi yaptığını söyledi. Fakat durumun düzelmiyeceğini anlayınca özel ulak tanrı Harmes'i çağırıp Hades' e haber göndertti. Hades gerçekten de Persephone'a çok iyi bakıyordu ama yine de güneşi,gökyüzünü özellikle de annesini çok özlemişti. Hermes, Hades' i Persephone'nun geri dönmesi için ikna etmeye çalıştı, Demeter'in üzüntüsünden dünyanın yok olacağını ve bunun Zeus'un emri olduğunu söyledi. Hades onsuz yaşayamayacağına inanıyordu. Birden aklına yıllardır devam eden bir kural geldi. ''Birinin yeraltından çıkabilmesi için oradan hiçbir şey yememesi gerekiyordu yoksa oraya bağlı kalırdı.'' Persephone' nun gözü oradaki nar ağacına kaydı Hadesle bir narı paylaşmış ve altı tane nar yemişti. Kurallar netti fakat Hermes'in aklına bir fikir geldi. Çözüm şuydu : Persephone yediği her nar tanesi için yılın altı ayını yeraltında geçirecekti. Diğer altı ayını ise annesinin yanında evinde geçirecekti. Bu çözüm yolu Hades'i de, Persephone'u da sevindirmişti.

O sene Persephone evine dönünce Demeter öyle mutlu oldu ki her yer çiçek açtı, topraktan filizler sıçradı, ağaçlar, kuşlar ahenkle salınmaya başladı. Tüm yaz her şey serpildi,coştu. Ama Persephone'un ayrılık vakti gelince çiçekler solmaya, ağaçların yaprakları dökülmeye başladı tüm doğa Demeter ile birlikte ağlıyordu, yas tutuyordu sanki.

İşte o zamandan beri bu döngü her yıl devam etti. Yaz yaklaştıkça yeryüzü sevinçle dans etmeye şarkı söylemeye başlıyor, kış yaklaştıkça toprak kahverengileşiyor, çiçekler adeta küsüyor, ağaçlar yapraklarını gözyaşları gibi dökmeye başlıyordu.

Kaynak : İletişim Yayınları-Yunan Mitolojisi