Dansın başlamadı henüz
Saçlarından karanfil düştü önce yere
Aldın ve öptün yarım bir adımla sahnenin ortasına geldin
Gözlerin yeni bir dünya düzeni kuruyordu her bakışında
Senin bakışın bir perde aralığındaydı
başta düş’tün
dünyaya gelmeden
sonra hatırladın sahnenin ortasında yüzüne yansıyan ışığa aldırış etmeden
unuttuğun ruhunu
yere düştün
ne sancılıydı bir varoluş ezgisini duymak onca kalabalığın arasında
öfkeliydin kibirliydin ayağına bağlanmış ipleri çözmek için uğraşırken
kalktın ayağındaki acıyla dans etmeye başladın
adımlarında dünyanın ağırlığı ,
gençliğin , kimliğin
her bir dönüşünde
yeni bir ruha büründün tanıyamadın kendini sahiden kimdin
saçların ağarlaşıyor
kaz ayakların belirginleşiyor
nefesin boğuklaşıyordu
yere eğildin selam verdin
kalabalığın arasında kendini gördün
öptüğün karanfili hatırladın.
Beyza Çancı
Harika olmuş sevgilim bayıldım