Tüm karanlıklar içinde 
Beyaz ve lekesiz
Sana ait
Yakın ama uzak bir yerde
Sessiz ve bağırarak
Senden uzaklaşıyor
Ve sana doğru yürüyorum.
Islak ve üzgünüm.
Sebepsiz ve yalnız olduğum gibi.
Oysa ne yakındım ben
Ve ne inandım sana
Şimdi sözler 
İçimde kırılmış boş bir kumbara.
Bitkinim ve mağlup.
Savaştan yeni çıkmış ve çıplak bir zafer var belki elimde.
Bilmiyorum.
Ve bilmemek daha iyi biri yapmıyor beni.
Sadece
Sana öyle bakmak
Bilmediğim bir yerden çıkmış sınav sorusu gibi
Boş bırakamadığım
Ama geri dönüp bakamadığım da.
Bilmiyorum.
Ve demiştim ya
Bilmemek daha iyi biri yapmıyor beni…