Zihnimdeki uyuşukluğun sebebinin sen olmadığını bağırıyor yabancı dalgalar.Bir yenisi vurduğunda kayalara yüreğim yosun tutuyor, asıl kaybolmak üzere olanın kendisi olduğunu fısıldıyor.Beni sen tarafından kabul görmemek incitiyor, denizi de gökyüzü.Hasretinin ağırlığı ruhuma çöküyor, gemilerinki de denize.Seni seninle ve özgürce sevebilmenin hayali yansıyor gölgeme, denize ay ışığı.Benim  uykusuzluğumun sebebi hissizliğin, deniz gecenin sesini bahane ediyor.Deniz sana dost sanmıştım sevgilim, ne aptalmışım, deniz benim sevgilim, gökyüzü senin.Yaşantımız bir oltaya takılmış, serbest bırakılmış ama sanma ki evine geri dönebilmiş, hissiz bir adamın ayağının dibinde çırpınıp durmuş.Gözyaşlarım gözlerindeki parlaklığın sebebiymiş, ben seni, deniz gökyüzünü.Denizden bir parça çalmış yıldızlar, kimsesiz yıldızlar.

Özgürlüğümüzü aldın sen elimizden.Benim elimden seni, denizden gökyüzünü.

Ne yazık!