İnsandaki şu yaşamak tutkusu.. Hani umudun yoktu dediğimde dizlerine kapadığı yüzünü kaldırıp sinsice gülen dünya sarhoşu. Bu şey umut mu yoksa tek yol mu emin değilim. Düzeltmek mi yoksa ayak uydurmak mı?

Teslim olmuş ve tırnaklarımı koparmış gibiyim. Bir çocuğu parka getirmiş gibiyim. Doğrusu nedir şu anda bilmemek ve emin olamamaktayım. Sonraki zaman dilimi için her çırpınış ihtimalini düşündüğümde yine düşeceğim kuyunun daraltıcılığı beni şu ana bağlıyor gibi.