Hayatım boyunca herkes tarafından söylenip, sıradanlaştırılan düşüncelere kapılmak istemedim hiç. Klişe denilen şeylere inanmadım. Tesadüfen bir kaç insan aynı şeyi yaşadı diye sorgusuz kabul etmek istemedim hiçbir zaman. İnsanlar şöyledir, kadınlar böyledir, erkekler şunu yaparlar kavramları bana göre kalıplaştırılmaya ve kabul ettirilmeye çalışılan olgulardı yalnızca. Ve bir süre sonra ben her ne kadar insanların tecrübe diye sunduğu kalıplaşmış yargılardan kaçsam da onlar benim peşimi bırakmamaya başladı. Bir iki derken klişeleri bende yaşıyordum artık. İnsanlara güvenme diyen apartman görevlisi haklı çıkmıştı mesela, herkes menfaatçi diyen mahalle manavı, kadın kadının düşmanıdır diyen falcı bey, erkekler menfaatleri kadar var olurlar diyen kafe sahibi abla. Hepsi sanki hayatımı uzaktan izliyorlarmış gibi, benim kör olduklarımı benden daha iyi görüyorlarmış gibi konuşuyorlardı. Ben ise her zamanki gibi kalıplaşmış şeyler bunlar, herkesin başına geldi de bende yaşayacak değilim ya diye düşünmeye devam ediyordum. Ya da belki de sadece iyi düşünmek istiyordum.
Zamanla her şeye ihtimal veren bir insana dönüştürdü bu durum beni. Çünkü kime neyi yakıştıramadıysam, kime neyi yapmaz dediysem o kişi en ihtimal vermediğim şeyleri bulduğu ilk fırsatta yaptı. Geçmişte böyle şeylerle karşılaşınca birini suçlu ilan etmem gerektiğini düşünürdüm. Ya bendim suçlu ya muhattabım. Başka türlü nasıl olurdu, niye olurdu diye düşürdüm . Düşündükçe farklı düşünceler ortaya çıkardı. Sonra fazla iyi niyetli bir düşünce sardı beni. Bu dünyada herkes kötü olamaz ya diye düşünmeye başladım. Herkes kötü değildi bana göre, kötüler iyiler ve kalbi yaralanmış olanlar vardı. Ve yaralı olanlar yaraları kanatılacak korkusuyla saldırganlaşıyordu güya. Onlara iyi yaklaşmalıydık, yaralarını sarmalıydık.. Fazla iyi niyetli bir düşünce değil mi? Sonra ne olduğunu tahmin edebiliyoruzdur çünkü klişe gerçekleşmişti. Evet yarası sarılan yara açıp gidiyordu. İyi niyetli düşüncemle birlikte güvenimi, inancımı da kaybederek ilerledim bu yolda. En son geldiğim noktada ise düşüncem şu yönde, herkes potansiyel birer kötüdür. Ellerine fırsat geçer ve bazıları bu fırsatı kullanmaz. Bazıları ise zaten o fırsatın gelmesini bekliyor olur.
Yorum Bırakın