...

Fakat muhakkak ki bir aşka doğru yürümekteyiz,

Küller yansa da ölüm vakti gelmeden,
Henüz susamadan suları içip tüketsek de,
Yağmura artık rahmet denilmese de,
Bir yangın alevsiz de yansa,
Mavi bize en uzak renk olsa da,
Vazgeçebilir miyiz gökyüzünden?

Çünkü bir aşka doğru yürüyoruz muhakkak.

Hırsızlar gecenin zifirinden vazgeçtiğinde,
Yıldızlar parlamak için hiçbir güneşe muhtaç olmadığında,
Aşık olmak için aşka gerek olmasa,
Ve insan kendine yetse sadece sevebilmek için,
Kendine aşık olsa,
Aşka aşık olsa,
Birine muhtaç olmasa kendinden başka,
Aşkın kendisi olsa,
Ancak o zaman yağmura rahmet denir artık.

Sokak lambaları gündüz de yanar,
İnsan en amansız soğukları atlatır da sıcağın bağrında hasta olur,
Yolun en yorucu yerini çıkar da düzlük de yorulur,
Kendini değil de
Bir başkasını severken yorulur,

Tam sevme zamanıdır oysa.

...

 

Resimler:

Kapak: Ghismonda, Bernardio Mei, 1650.

1. Anne-Louis Girodet de Roussy-Trioson, The Burial of Atala, 1808.

2. Lawrence Alma-Tadema, The Roses of Heliogabalus, 1888.

3. Dante Gabriel Rosetti

4. Alfred Guillou

(Celine Symbiosis)