Hep bir an’a soruyla başlıyorum.

Neden ? Böyle miydi bu ? Cidden mi ? Böyle mi doğrusu? Neden ? Niçin ? Bazen bir anım diğer anıma karışıyor eğriyi doğruyu cevapsız bir ton soruyu  harmanlıyor içimde ama asla o kaybettiğim soruyu bulamıyorum aklıma gelen beni bana götüren o soruya dönemiyorum. Kendime dönmek için hangi doğru soruyu sormam gerekiyor ? Bak bu an’a bile bir soruyla dönmem gerektiğini biliyorum hep bir soru hep bir cevap gerektiren sorular. Cidden kendime dönmek için o doğru soruyu nerede kaybettim nerede kaldım , neden kaybettiğim andan uzaklaştım, dönüp dolaşıp kendi yansımama çarpıp duruyorum,sorular sordukça silikleşiyor yansımam o zaman anlıyorum kaybettiğim an’ın kendimdeki beni, kaybolmuş olanın bana ait olmadığını sormam gereken bir soru değil yeni bir soru yaratmam gerektiğini yansımamın silikleşmesinden anlıyorum,doğrumun yanlışımın harmanlamadığım bir an yaratmalıyım kendime,oturup kendime değil yansımama bakıp neyi kaçırdığımla ilgili bana ait bir soru,bir an yaratmalıyım…ve o anı bir daha kendimi aramamak için bir kaç bana hatırlatacak anı ölümsüzleştirecek fotoğraf çekmeliyim ve kendimi yarattığım  o  soruyla uzun bir yaşam sürüp kaybedeceğim o ana kadar yaşamalıyım ne de olsa elimde bir fotoğrafım olacak o zaman kendimi aramak  için tekrar yansımama bakmam gerekmeyecek ..