öyleyadaböyleyim

ayın etrafındaki halkayım ,beni farkettiren tek şey aydan sızan ışık ,var olmayı bir şey sandığım bana yansıyan ışıktan ibaret ,bir halkadan ibaret olmak nasıl? merkezde olmamak nasıl hissettiriyor dersin hep o ışığa ihtiyaç duymak,o oldukça var olmak,birbirini yansıtan o oldukça gözüken olmadığında hiç farkedilmeyecek olma hissi,beni milyonlarca km uzaklaştırıyor, dönüp dolaşıp yine ben kalıyorum,kendimi hissedecek hiç bir şeyin olmaması,şikayetim merkezde olmanın önemide olsa asıl önemli olan kendi varlığımı kabul edememek,cidden bu kadar var mıyım bir yerlerde ? hissetmek var olmak değil mi neden illa bir şeyin yansıması olmakla yetinmiyorum,olması gereken buysa neden böyle sorular sorup bu anımı yok sayıyorum,hiç kimsenin ona olduğum gibi gittiğimi kabul edemeyeceği gibi hiç kimsenin bana da kendi gibi geldiği hissiyatın rahatlığını neden alamıyorum. Fotoğraflarda olan güzel anıların zihnimde canlandıramayışımın aynanın karşısında anlamsız bakışın kahkahasını duyuyorum o kadar gülünç geliyor ki zihnim resmen huzur içinde sanıyor kendini hem aynı sesi duyuyor hem de gördüğüne inanıyor, resimlerin bir ses kaydı olmalı bence anlamını kaybeden resimlerin,insanların,var olan o anın bir ses kaydı olmalı ben o kahkahı duymamalıyım

Kategoriler

öyleyadaböyleyim

Yorumlar (0)

Yorum Bırakın

Vijdan

@Vijdanyureklii

5

5

4

868