Kafamın içine işlediği anı hatırlıyorum kim yardım etti ona ben tam anlamıyla  bu kadar uğraşırken,zihnim bir kitabın sayfasında kendini korumaya çalışırken bedenim nasıl put gibi duruyordu koşmam lazımdı olduğum andan bir an yerde uzanıp güneş ışınlarınla oynadığım ana gitmeliyim.Aklımın  karışmadığı,sandiviçin içindeki baskın aldığım tadı hissetmeliyim,o işlediği ana o kadar uzağım ki bir yerlerden kaçma  şansım olsaydı bana hissettirirdilen duyguların sindiği o andan kaçmak isterdim beni sürükleyen o duygudan uzaklaşmak isterdim,o duyguyu farkettiğim an nasıl hissettiğimi betimleyememek çabalamak ve sadece karşında senelerce gördüğün yüzün yabancılaşması duygusuyla eş değer mi diyorum kendime sonra yine put gibi kalıyorum bunu hissetmek dile getirmek beni yerden yere vuracağını bilmek yerimde saymak istiyorum,bilmiyorum bir gün çok kahkaha attığım anda kaybolmak istemiyorum,karşımda duran vazonun içindeki solmuş çiçekleri değiştirmek istemiyorum var olan her şeyi olduğu gibi kabul etmek istiyorum.

peki o işlenen duyguyu neden kabul edemiyorum,bütün hissettiğim duyguları her hangi bir sayfada harmanlamak birbirine karıştırmak istiyorum birinin karşıma geçip özetlemesini istemiyorum,aynada neyse görünen olduğu gibi hissetsin oda istiyorum..

Bana verilen zamanların kıymetini bilmek,insaların keşke gerçek olsa diye sayıklamak,uykuya dalmak..