Hiçbir şeyden emin olmadığımızdan emin miyiz? Emin olamamanın verdiği özgürlüğü mü kucaklayalım, emin olunanın  farkındalığından koşarak mı kaçalım?

Her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına, duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancımız güçleniyor.        Çok sevdiğimiz insanların tutarsızlıklarına mantık bulmaya çalışıyoruz. Yanlışlarına mazeretleri onlardan önce biz kurguluyoruz. Bizdeki o ve aslolan o çok farklıyken ona karşı bile onu savunurken buluyoruz kendimizi. O sebeple sevgi bazen iyi huylu olmaktan çıkıp, tuzaklar kuran dikenli bir hisse dönüşebiliyor. Her şeyden önce ''Sevginin biraz da aklı olmalı be!'' diyebilmeli insan.

''Ummuyorum. Ummuyorum çünkü umduğumu bulamamanın verdiği kederli hırçınlığı kendime hiç yakıştıramıyorum. Ummayınca sızısızım, ummayınca huzurlu.'' Umut etmeden nereye kadar, nasıl gider kestiremiyorum ben. Umut etmemek demek duyguların ötesinde yaşamak demek.  Duygularımızın ötesinde hareket etmek, duygusal rahatlığın yerine dürüstlüğü seçmek. Duygusal rahatlık mı huzur getirir bize dürüstlük mü? Bu duygular kaosunda bizi iç sesimiz mi mutluluğa götürür yoksa emin olduklarımız karşısında acı çektiren dürüstlük mü? Kocaman bir kaosun içindeyiz işte. Emin olamayacağımız kadar kocaman bir kaos. Ama bu kaosta emin olduğum , hissetmediğim bir şeyi hissetmeye kendimi zorlayamam ama hissettiklerime rağmen kendime iyilik yapmaya zorlayabilirim. Hissettiklerine rağmen kendi çizgilerini kırdırmayabilir, hissettiklerine rağmen çizgilerini sen kırabilirsin. Ya da hayat hissettiklerine rağmen tek bir seçenek sunar ''git'' der sana. Ayrılık o an sana sunulan tek kapıdır aslında. Herkes akıl verir, radyokorkunç diyagramlardan bir şeyler bulur, çok eminlerdir. N'oluyoruz? Makine değiliz, kalp kırıklığı herkesin tamamen iyileşebileceği bir şey değil. İlişkiler ve aşk hayat için bir bağlılık. Bir deneme dönemi değil. ''Doğru insan doğru zaman'' diye diye insanları, duyguları, zamanı en önemlisi de kendini tüketmekten vazgeç. Doğru insan doğru zaman yok.  Kıymeti bilinmeyen her doğru bir yanlışa dönüşür. Emin olduğum bir şey de bu işte. Aşk kıymet bilmektir. Sevgi kıymet bilmektir. Kıymetini bilmediğin her an, her insan, her duygu senin için bir kayıp ve belki de farkında olmadığın, olamayacağın bir pişmanlık.. Benimle yorulmanızı istiyorum, diyor Pablo Neruda. Önce bil kıymetini sonra gel sevmekten, sevilmekten  yorulalım. Şu üç günlük dünyada, bu yüzden, hissettiklerine rağmen..

Hissettiklerine rağmen, yorul. Yorul öldüren, ölmek istemeyen her şeyden.