Advertisement
Advertisement

Umudu kalmamış insan

Umudu kalmamış insan
  • 1
    0
    0
    0
  • Hayata en pozitif yerden bakan, iyi ailede büyümüş, özgüveni yüksek, sevilerek büyütülmüş bi çocukluk yaşadım. Çocukken her şeye sahiptim. Babam her istediğimizi yapardı bizi çok sever ama pek belli edemezdi. Yaşıtlarımla kendimi hiç kıyaslamadım çünkü kıyas nedir kıskançlık nedir ailemde görmedim, öğretmediler. Annem çok asil zengin bir aileden geliyor. Babam da hakeza aynı. Geniş ailemdende hep aynı özveriyi görerek büyütüldüm. Ta ki yalnız başıma kalmaya başladıkça. 3-4 kere kreşe gitmişim. Tüm spor faaliyetlerini yaptım. Hafta sonu ata binmeye balık tutmaya giderdik. Mahalle arkadaşlarım hep bize gelmek isterdi sebebini şimdi anlıyorum bizim evde bilgisayar vardı annem lezzetli atıştırmalıklar hazırlardı. Herkes benimle arkadaş olmak isterdi nedeni buymuş. 
    Büyümeye devam ediyorum ama çok mutsuzum. Babama bir gün dedim ki hep bu hayatımı yaşayacağım başka bir merve olamaz mı? Bana çok kızmıştı. Olamazdı.

    Orta okul da ders çalışmayı hiç sevmediğimden voleybol oynamaya başladım. Yetenekli olduğumu gördüm ve her gün top peşinde koşuyorum. Tüm enerjim bu yönde. Bianda yine okulun en popüler kızı oldum. Takım kaptanı olunca herkes benimle iyi geçinme yarışına girdi.Haha
     
    Lisedeyim kafam top peşinde olduğu için meslek lisesine yolladılar beni derslere asla girmiyorum. Lise de çok daha başarılıyım. Hafta sonlarıda antremana gidiyoruz. Her şey süper derken büyük bi iftiraya kurban gidiyorum takımdan atıldım. Herkes nasıl mutlu takımdan atıldığım için. İspatta edemedim. okul biterken ancak gerçeği öğrendiler ama benim hayatımı aldılar ben den. 
    Takım işleri bitince zor bela mezun oldum. Erkek arkadaşım oldu. İlla sınava hazırlan diye tutturdu dersaneye gittim derken yıllarca süren okul maratonu başladı. Ankara da sosyoloji kazandım çok başarılı bir öğrenciydim hocalarım beni çok severdi ben de onları sevdim. Mezun oldum yüksek lisans yaptım. Yine her şey mükemmel gidiyor. derken covid başladı hayat durdu. 
    Okul iş hayatım ansızın durdu. Evin içinde psikolojik sorunlar başlayınca en iyisi evlenmek gibi geldi nişanlımla evlendik o zor şartlarda ne aptallık .. şimdiki kafam olsa asla evlenmem. ama.. 
    dünyalar tatlısı bi oğlum oldu.. hayattaki en güzel armağanım oğlum.. ne kimseyi sevmeyi ne kimse tarafından sevilmeyi bekliyorum artık.. bir gün hayat benim içinde bitecek o güne günahsız ulaşmak tek temennim. 

    Yorumlar (0)

    Bu gönderi için henüz bir yorum yapılmamış.

    Yorum Bırakın

    Yorum yapmak için üye girişi yapmalısınız. Üye girişi yapmak için buraya tıklayınız.