Günümüzde insanlar gerçekten delirmiş durumda. Bu olumlama faciaları, en değerli benim bencillemeleri, derken son durum şu: İster haklı ister haksız ol, fark etmeksizin insanlar kendini en ulaşılmaz yerlerde sanıyor.

 Kalben zihnen kendini kapatmış olmak, yaşanmış zorluklar üzerine tekrar güvenememek çok doğal ama bunu sen çevrende kalan naif insanlara da yaparsan büyük bencillik oluyor. 

Yakın bi zamanda üniversiteden bi arkadaşımla benzer bir şey yaşadık. Tanıştığımızdan beri güzel bir dostluğumuz vardı, çevresindeki insanlardan kazıklar yedi. Onunda Zamanında beni incitmişliği vardır ama affettim. Neyse arkadaşım büyük bir denge sorunu yaşıyordu. Beni arıyor mesaj atıyor görüşmek istiyor gelmiyor, konuşmak istiyor aramıyor :)

 Hani bazı insanlar vardır ortada kalmış dengesini kaybetmiş o da böyle olmuş. Ortak bir grubumuz var buluşmak istediler. e tamam buluşalım dedim. Bu arkadaşımda bu grupta sohbet arasında eee canım sen de gelecektin bana gelmedin merak ettim yahu dedim? müsait değildim yeaa dedi🫣 allah allah tabi doğrudur. sen bilirsin. Sohbet devam ettikçe konuşma yön değiştirdi arkadaşım bana dedi ki 

- ben artık ikili ilişkilermi yönetemiyorum. 

şok olmuştum. bu ne demek oluyo? arkadaşlığımız mı bitti yoksa içini mi döküyorsun ben den gelmemi gitmemi bekleme arama sorma çünkü ben de aramayacağım mı demekti. O gece uyuyamadım. Zerre kadar kötülüğüm sıkıntım dokunmamış biri çok rahat bir şekilde bana böyle bir cümle kurabiliyordu. sonuç olarak arkadaşım depresyona girmiş. eski ben olsam ölümüne destek olurdum. şimdi mi sen bilirsin. Ben de hayatımın sen bilirsin dönemindeğim ve hiç üzgün değilim dostlar.