Hayatımın en kötü döneminden de geçtiğim düşünülürse kişiler, şahıslar ile diğer konulardan bahsetmeden direkt olarak filmden bahsetmeye başlasam gayet iyi olacak. 

Yaşamınızın sona ereceğini bilmediğiniz bir günde...

...tepeden aşağı düştüğünüzü hayal edin.

Ve gözlerinizi açtığınız ârâfî bölgede bu manzara ile karşılaşıyorsunuz. Ne yapardınız? Merak edip ona doğru mu ilerlerdiniz? Yoksa ne olacağını kestirip aksini mi gerçekleştirirdiniz?

Joe iki seçeneği de değerlendirip uygulayarak ilerliyor ve yok edileceğini, yani öbür tarafa gönderileceğini anlayınca arkasına bakmadan yürüyen merdivenin aksi yönünde koşmaya başlıyor ama nereye gidecektir? Geri dönüşü olmayan yok oluşunu engelleyebilecek kadar yüce değildir kendisi ancak kendisi böyle düşünmüyor, bu biz izleyicilerin seyrederken içinden geçirdiğidir çünkü Joe, tepeden aşağı düştüğü gün hayatının en güzel anlarından birini yaşayabilmek için bir ömür bileti almış, hayalini kurduğu işi sonunda elde edebilmiştir. Orada olmaması gerekmektedir. Hayatının anlamsızca sonlanacağı gerçeğini kabul etmeyeceği için kesinlikle bir şeyler yapmalıdır. Ki o da merdivenin çevresindeki bariyerde bulduğu küçük kısımdan geçip uzaklaşmayı başarır.

Yok oluştan kurtulduğu merdivenden bir daha düşer. Buna nasıl isim verildiğini bilmiyorum ama sonsuzluktan eksilen bir küçük parça olan müzisyen Joe'nun içinden geçtiği alanın karanlık ile görünür çizgilerle belirlendiğini düşünecek olursa bu bir yaşam dengesidir diyebiliriz. Eski ve klişe bir söz belki ama herkes ince bir ipliğin üzerinde durup yürümeye çalışarak bütün hayatlarını başkalarını memnun etmek için harcıyor. Mantıklı düşünecek olursa Joe'nun düşerken gördüğü, bizim de şahit olduğumuz hayat, hepimizinkiydi. Boşunaydı. 

Ama yine de hayat bir şekilde devam ediyor. Arada kalmış olan Joe'nunki de "düş ha düş!" gibi Alicevari şekilde bunu sürdürmektedir. Kendimize bir soru sormamız gerektiğinde kaçtığımız gibi ölümden kaçıyor Joe. İkinci şansını elde edebilmek için giriştiği kullanım dışı hareket sonrasında dünyaya gönderilmeden önce yaşamdaki amaçlarını bulduran geniş bir alana giriyor ve 22 ile tanışmasıyla hikâye devam ediyor. 

Filmin en önemli temalarından biri, hayatın anlamı ve amacıdır. Joe, hayatı boyunca büyük bir başarıya ulaşmanın peşinden koşarken, aslında yaşamın her anının değerli olduğunu ve her gün yaşanan küçük mutlulukların, dostlukların ve deneyimlerin hayatı anlamlı kıldığını fark eder. 22 ise Joe'nun yardımıyla dünyaya ve hayata farklı bir bakış açısıyla bakmayı öğrenir. Sonunda, Joe ve 22, yaşamın kendisinin, basit deneyimlerin ve kişisel gelişimin, hayattan zevk almanın ne kadar önemli olduğunu anlarlar.

Sonuç olarak hayatımız istediğimiz yer ile zamanda başlamamış olabilir fakat nerede devam etmeyeceğine kendimiz karar verme yeteneğine sahibiz. Rüzgâr, ses, dokunma ve görme. Bu yolculuk, her anın değerini bilmek, sevdiklerimizle bağ kurmak ve kendimizi sürekli olarak geliştirmekle mümkündür. Hayatımızın nerede devam edeceği sorusu, aslında nasıl yaşamak istediğimiz ve geride ne bırakmak istediğimizle doğrudan ilişkilidir.

-

-

-

---Bünyamin.