iyi direndim. Normalde olsa ölümü cebime koyardım yine ama bu kez fırlattım bir köşeye. yaşa dedim. böyle yaşamak mı olur diyerek. en büyük savaş kendimle olan falan biliyorum da kafam artık bu cümlenin olgunluğuna boy gösteremiyor. iyiydim ya şöyle birkaç ay sonra ne oldu bilmem. bu yazıda sıkça ölümden bahsetmek istiyorum müsadenizle çünkü içimde bir gurur var. intihar etmemek o kadar da matah bir şey değilmiş gibi bakmayın rica ediyorum. bir kez oraya yolu düşmüş biri için yeniden yaşamaya çalışıyor olmak baya başarılı geliyor şimdi gözüme. çabaladım ya hani o yüzden. o dönem çabalamamıştım. ve öyle ölüp gitseydim biraz ayıp olacaktı. şimdi göğsümü gere gere ölebilirmişim gibime geliyor. ölmeyi hak etmişim gibi. bir diğer romantik yazımda toprak beni istemiyor diye içerliyordum. şimdi gideceğim yere yakışacağımı düşünüyorum. isyan etmeye hak kazandığını düşünen bir günahkar gibi. ne acı. ne küstahça.