Güzel gülerdim ben, severdin gülüşümü

Severdin gülüşümün sende ki yankısını

Ben gülerken nerden bilecektin ki, sesimin tınısında yatan çaresizliği

Duymazdın sen

Duysan bile anlayamazdın gülüşümdeki sessiz çığlıkları

Aklımdan çıkmıyor şimdi gözlerin

Gözlerinde derin bir mana

Sözlerin kulağımda çınlıyor bazen

Ve ara ara sesin yankılanıyor kulaklarımda

Biz, seninle ben!

Çölde bir baha gibi parlardık diz dizeyken

Ansızın yükselen sesin vardı bir de

Kızardım sana ama belli etmezdim

Mutluluğunu gizleyemezdin ki sen...

Sonbahar gecelerinde eksik olmazdı güz yağmuru

Seninle ben, yani biz olmuşken

Ve el eleyken...


Ve ben

Kış günlerini iple çekerdim senin için!

Kar yağınca bir başka bakardı gözlerin

İçimi titreten soğuğa meydan okurdum

Sen yanımdayken!

Sensizliği hiç hesaba katmadım

Montumla, şapkam ve atkımla üşümem bundandır

Sensizliğimdendir soğuktan titremem…

 

Sırtımda yükün ağır sevgilim, taşıyamam!

Sensizlik ayazı savurdu

Sensizlik fırtınasında kayboldum ben

Söylesene…

Elin başkasının elindeyken nasıl üşümem?