Ölüyoruz geçmişin penceresinde... Nafile!

Geçmişin ipine dolanmış kördüğüm heveslerim var benim

Yeni yetme sevdalar, manevi yokluk sınırında sınıfta kaldı...

Kendine geç kalan bir hiç...

Her an aldanır gibi bakma n'olur...

Matem biriktirdim, biraz da hüzün kaldı heybemde...

Gün gelecek ve herkes kabuğundan soyulup çırılçıplak gerçekliğiyle yüzleşecek.

Kelimelere dökebildiğin kadardır bazen yaşadıkların. Bir de yutkundukların vardır, hiç yaşamamışsın gibi yapmak zorunda kaldıkların...

Güzel günler şimdilik sana hediye!

Sensizlik ayazı savurur, yokluğunun rüzgarında kaybolurum.