Yaşantılar, deneyimler, iyi ya da kötü şekilde biten şeyler... Aslında bitişlerin başlı başına kulağa kötü gelmesi. Bazen kötü olanın bitişiyle hissedilen rahatlama. Ama her şeye rağmen yeniden başlamak...

Zorlu yollardan geçerken sanki yol hiç bitmeyecekmiş ve hep böyle zor olacakmış, hiç düzlüğe çıkamayacakmışız gibi gelir. Oysa onun da bir bitişi ve bittiği yerde yepyeni bir yolculuğa uzanan farklı bir başlangıcı vardır. Her gecenin bir sabahı, her kışın bir baharı olduğu gibi; aslında o engellerle dolu, bitmek bilmeyen yol bile bizi yenilerine ulaştırmak içindir. 

Tıpkı burada yepyeni bir sayfaya başladığım gibi hayatımın da bir şeylere baştan başladığım noktasındayım. Bitsin istediklerim, ben istemesem de bitenler, kazandıklarım, kaybettiklerim derken hepsinden edindiğim tecrübeyle birlikte başlangıç çizgisinde bekliyorum. Bu kez yeniden başlamak ürkütmüyor; çünkü bitenlerin duygusuyla yüzleşmeyi başardım. Kayıplara rağmen geride de değilim; zamanın akışına kendimi bıraktım. Üstelik kazanan her zaman benim; çünkü kimseyle yarışmıyorum. Korkulardan arınıp heyecana adım atmaya hazırım artık. Uzun zamandır hissetmediğim, biraz tuhaf biraz da alışmadığım bir duyguylayım. Güldürmüyor ya da ağlatmıyor; normali buldurmaya çalışıyor sanki. İçimdeki karmaşayı nötrlüyor, büyütüyor beni. Yavaş yavaş başlangıçlara hazırlıyor. 

Bazen öyle güzel kapılar açılır ki önümüzde, bitişleri aşıp doğrudan başlangıca hevesleniriz. Dilerim o güzel kapılar ardına kadar açılır ve eşikten öncesini düşündürmeyecek kadar heveslendirir bizi. Bitişlere rağmen başlamaktan korkmadan, hayatın içinde kaybolmadan, yolculuktan keyif alarak yaşarız.