Gündüzlerin anlamı yok

Geceler sessiz

Geceler bir manasız karanlık

Matem var sokağında

Sokak lambaları çakıyor, içimde ki şimşek gibi odanın karanlığına

Işıkları sönük gönül bağımın

Yüreğimde kocaman bir sıkıntı

Hiçbir şey gelmiyor elimden hüznünü paylaşmak dışında!

Yanımda olsaydın başka olurdu

Bambaşka…

Şimdi karanlığa gömülmüşken sokağından geçemem…

Güzelliğinin aynasıdır gülüşün

Ve ben gülümsemeni görmek için nelerden vazgeçerdim bir bilsen…

Ufacık tebessümün karıştırır sevgilim, tabiatta ve kainatta ne kadar güzellik varsa!

Bilmelisin…

Ay ışığı söner gülüşünü görünce

Güneş gizlenir bulutların ardına

Gülüşün güzelliğinle birleşince…

 

Şafağı görmeye hasretin kala kör oldu gözlerim

Şafak ulaşamadığım gizli hazine

Özlemin saplanıp kalmış yüreğime

Aşkından gönlüm yorgun

Yüreğim ağır yaralı

Sana çıkan kapılar ansızın kapandı…

Sensizliği koydum cebime

Gururumu onarırım sanıp katlandım hesapsızca gidişine

Bilmelisin sevgilim…

Eyvallah etmem ne sana, ne başka bir kimseye!

 

Matem biriktirdim

Biraz da hüzün kaldı heybemde

Anılar her gece perde olur

Anılar dertlere gebe...

Bi’ çare bulunmaz mı gülüm

Sensizlik denen bu tarifsiz illete?