Gölgeler yanıltır insanı

Her an aldanır gibi bakma

Aldatılırsan bir gün sevdiğin tarafından, dinleme yalanlarını

Ve bakma bana öyle nolur!

Ben her sabah uyanır gibi sevdim

Her sabah uyanıp sana kandım,

Kandırılmaya susarcasına!

Konuştum her an içimde seni

Bir daha susmamaya yemin edercesine!

Masumluğuna kandım,

Kana kana içtim ayrılık şarabını

Ve sustum sonra!

Edilen yeminler seninle hiç oldu

Sen konuşurken içim ağladı benim

Öyle sessizce dinledim doğrusunu bildiğim yalanları

Ve sözlerin hançer iziydi kalbimde!

Sustum sonra...

Konuşmak yersiz olurdu!

Suskundum çünkü, gözlerinde yalanlarına ortak olmuştu…