Yaşamı sevmek için her çaba ertesi
Hayat acı gerçeklerini hiç acımadan çarptı yüzüme!
Pes etmiş değilim henüz
Biraz kırgınlık, kırık bir yorgunluk peydahlandı üzerime!
Yaşanmamış hislere özlem duyulur mu?
Merak değil, düpedüz özlemek bu!
Özlemin kokusu burnumda
Kapatınca gözlerimi karşımda duruyor kanlı canlı!
Gerçeklikten öteydi iç çektiren bakışları…
Aşk mıdır hissettiğim?
Aşk mıdır her karanlıkta canlanan bu tasvir?
İstesem de gizleyemem
Gözlerim ele verir bu hissi!
Kan çanağı buğulu gözlerimde asılı kalır
Konuşsam boğulur sesim
Konuşsam yanağımdan süzülür
bir damla yaş…

Geçmişin ipine dolanmış
kördüğüm heveslerim var benim…

Şimdi iyi oku yazdıklarımı
Kalemimde hayalinin mürekkebi
Gözlerimi kapatınca geliyor aklıma
Adını verdiğim alfabenin en anlamlı sözcükleri
Ne yapsam olmuyor!
Başıma beladır…
Ruhumu saran garibanın,
gureba’lık çektiren garip hissi!
Yazarken düşünüyorum geçmişte yaşanmışları
Bugünü yazıyorum sen düşümdeyken
Düşlerken yarınları yarım kalıyor gerçekliğim
Tepe taklak oluyorum hayalinin iz düşümünde…
İçimde ki ünlem, ilk okul defterimde ki silik bir notayı anımsatıyor!
Sıraya baş harfini yazdığım fakat
simasını bile hatırlayamadığım o çelimsiz, sıska bacaklı kızın
meçhul bilinmezliğinde kayboluyor gözlerim
Su çamura bulanıyor hayalinle gerçekliğin arasında
Önemli bir cümlenin sonunda ki üç noktayla karışıyor bazen 
aklımda ki soru işaretleri…
Her es verdiğinde şair,
eskiye dönmeyi arzulayan ruhuma kulak veriyorum…
Bence susmaktan kaçınmalı insan
Sustukça kalbimde uçuşurdu kelebekler önceleri
Şimdi gel, gör halimi
Konuşmadığım her saniye hatırlatıyor
çocukluktan kalma hüzünleri…
Ve ben susmaktan değil, konuşmaktan korkuyorum!
Yazmak hafifletir
Oysa konuşmak iyileştirir ruhunu
Biriktirmeden konuşmalı ve
içine attıklarını yazmalı insan…
Yazıyorum söz gelimi içimden gelenleri
Kelimeler anlamını sahiplenmiyor
Ya da
Anlamına sözcük bulunamıyor
aşıkların günlük defterinde…
Kalbimin atlasında hayaline denk düşen yer yok sevgilim!
Anlatamadıklarımı yazıyorum
İmkansız denilen aşkların bile kavuşabildiğine şahitlik etmiş
asırlık bir çınar gölgesinde!
Ne yazsam olmuyor...
Dizeler arası mürekkep boşluğunda örseleniyor kalemim
Söz geçmiyor gönül rehberimin sen düşümüne...
Hoşçakal!
Dile dökemediğim duygularımın,
hayalimle iç içe geçmiş tasviri
Hoşçakal!
En güzel kelimelerimin şahidi
Hoşçakal!