Bunalıyoruz , şehirlere sığamıyoruz içimizden taşan dünyalarda boğuluyoruz .Her sabah aynı rutine uyanmak bize yorucu geliyor veya her gün aynı işe gitmek sürekli bir döngünün içinde kendimize varamamız bir çürümedir . En son ne zaman bir şarkıda dans ettin veya sokakta gördüğün bir sokak çalgıcısına eşlik ettin bunlar sana çok polyanna geldi gerçeğini kaybetmekten çok korktun evrenden sürekli beklenti içine girdin bir anda sözlerimle dünyayı değiştireyim istedin sana göre yaşam sana hep hizmet eden şeyler oldu aşkın , sevgin ve hayallerin bile sana hizmet etmesini istedin . Sahi sen kimdin kimliğini hep başkalarında aradın herkes bilsin beni istedin , anlasın. ''Yaşadım diyebilmek için '' ne yaptın ve ne verdin bu güzel dünyaya ,bedenine ve ruhuna .Yüzünü bile görmediği insanlar için öldüler onlar yangında hepimiz yangını paylaştık acı duyduk güzel okuyucu güzel insanlar yitip gittiler bize kalan bir çürümeydi . Biz yine yetmişimizde zeytin dikelim geç kalmadan şuan bunları yazıyorum ama bir belirsizliğin içinde tutunacak yol arıyorum aynı dert içinde yalnızız aynı kalabalıktayız . Bunları yazıyorum çünkü içinde kurduğun dünyaya güzel bak bir gün ansızın ölebilirsin yaşadım diyebilmek için tanımadığı insanlar için ölen o güzel insanları hatırla..  

Beyza