Yolculuk

Bir öğretmen olarak bana yeniden umut ve cesaret aşılayan bir film oldu. Bence bütün öğretmenler bu filmi izlemeli. İşi sadece öğretmek olan kişiler değil burada bahsettiğim. Hayatın her alanında öğretme işiyle hemhal olmuş kişiler. İzlemeli. Hele de cesaretlerini kaybettilerse hele de umutlarını yitirdilerse...

Film asıl hayali şarkıcı olmak isteyen bir öğretmenin Butan'dan Avusturalya'ya vize almak istemesiyle başlıyor. Oraya gidip yeni bir başlangıç yapmak belki de tekrar hayata bağlanmasını sağlayacak. Ancak görevini tam anlamıyla yapmadığı için çok ücra bir yere görevlendiriliyor. Planlarını gerçekleştirmeden önce son görevini yerine getirmek için şehrin en ücra köylerinden birine öğretmen olarak gidiyor. Niyetim filmin özetini anlatmak değil. Köye gittikten sonra asıl hikaye başlıyor diyebiliriz. Ya da asıl dönüşüm desem daha yerinde olabilir. Ancak olay akışına dair bahsetmek istediğim son bir şey var. Bu dağ köyüne yürüyerek üç günde gidildiğinden filmin başlarında göreceğiniz manzaraların güzelliğini ifade edecek sıfatları bir araya getirmem zamanımı alır. Bu yüzden sadece bunu söylemekle yetineceğim.

İnsanlar hayallerine ulaşmak mı ister, o hayali yaşamak mı ister? İkisi aynı şey demeyin. Hiç değiller. Bir şeye ulaşmak o anda olup biter ancak yaşamak bir sürerlilik gerektirir. Neyi neden istediğimiz üzerine düşünür müyüz sıklıkla. İsteklerimizin bizim kararlarımız olması gerekmez mi her şartta? Doğayla tanışmadan onu taklit etmek mümkün müdür? Sessizliği dinlemekten uzak bir söyleyen henüz kendiyle tanışmamış; onu görmeyi istiyorum. Onu değil. Değiştiğini.